Een van de interessantste van deze ambachtslieden is Marinel Györfi, die het traditionele blauwe aardewerk van Saschiz heeft doen herleven in het Saksische dorp met dezelfde naam, 20 km ten noorden van Viscri. In zijn werkplaats Atelier de Ceramic Saschiz, aan het einde van een smal straatje tegenover de torenhoge versterkte kerk van het dorp, zag ik hem beuken en behendig klei veranderen in potten en borden die vervolgens werden bedekt met een rijk kobaltblauw. Hij etste het motief in het glazuur, in plaats van het te schilderen, de sgraffito-techniek die door eerdere Saschiz-pottenbakkers aan het eind van de 18e eeuw werd gebruikt. Wat Marinel maakt, hangt af van het gewicht van de klei – en hoe hij zich die dag voelt. “Het maken van potten gaat over de reis, niet de bestemming”, vertelde hij me. “Het gaat allemaal om de emoties die je onderweg voelt.”

Saschiz is, net als Viscri en alle andere dorpen in Târnava Mare, relatief onveranderd gebleven sinds de Saksen zich hier voor het eerst vestigden: het bestaat uit twee parallelle rijen pastelkleurige huizen, in een rij aan weerszijden van de rivier gebouwd. De dorpen werden oorspronkelijk in verschillende omgevingen geplaatst, of Nachbarschaften; gemeenschappen ondersteunen die samenwerken om gemeenschappelijke taken uit te voeren, een praktijk die tot op de dag van vandaag voortduurt. Veehouders moeten bijvoorbeeld nog een bepaalde tijd (afhankelijk van hoeveel koeien of schapen ze hebben) besteden aan het opruimen van weiden en struiken.

Het was een krakende rit met paard en wagen naar de ruige weiden tussen Viscri en Cri. Liviu Damian, de man die dit seizoen voor de dorpskudde is gekozen, brengt hier de hele zomer door in de schaapskooi, met als enige gezelschap een paar lokale herders en de woeste herdershonden die (meestal) voor de wolven en beren in het gebied zorgen. . Zijn tijdelijke onderkomen was een hut met lege vloer, waar hij kookte, at, sliep en – in de kamer ernaast – kaas maakte met verschillende houten dienbladen en dienbladen. Er waren ongeveer 180 schapen onder zijn voogdij, die zijn herders elke nacht met de hand melken; de meeste huishoudens hebben tussen de 10 en 20 schapen en ze krijgen allemaal wekelijks een paar kilo kaas van Damian.