PARIJS — Een Iraanse man die 18 jaar op de luchthaven Charles de Gaulle in Parijs woonde en wiens verhaal losjes inspireerde voor de film “The Terminal” van Steven Spielberg, is zaterdag overleden op de luchthaven die hij al lang zijn thuis noemt, zeiden ambtenaren.

Merhan Karimi Nasseri stierf na een hartaanval in Terminal 2F van de luchthaven rond het middaguur, volgens een ambtenaar van de luchthavenautoriteit van Parijs. Politie en medische teams hebben hem behandeld, maar konden hem niet redden, zei de functionaris. De ambtenaar was niet gemachtigd om in het openbaar te worden genoemd.

Nasseri woonde van 1988 tot 2006 in Terminal 1 van de luchthaven, eerst in juridische onzekerheid omdat hij geen verblijfsvergunning had en daarna vanwege een duidelijke keuze.

Jaar na jaar slaapt hij op een rode plastic kruk, raakt bevriend met luchthavenpersoneel, baadt in personeelsfaciliteiten, schrijft in zijn dagboek, leest tijdschriften en kijkt naar voorbijgangers.

Het personeel gaf hem de bijnaam Lord Alfred en hij werd een kleine beroemdheid onder de passagiers.

“Uiteindelijk verlaat ik het vliegveld”, vertelde hij The Associated Press in 1999, terwijl hij een pijp rookte in zijn stoel, er zwak uitzag met lang piekerig haar, ingevallen ogen en ingevallen wangen. “Maar ik wacht nog steeds op mijn paspoort of transitvisum.”

Nasseri werd in 1945 geboren in Soleiman, een deel van Iran dat toen onder Britse jurisdictie viel, als zoon van een Iraanse vader en een Britse moeder. Hij verliet Iran om in 1974 in Engeland te studeren. Toen hij terugkeerde, zei hij, werd hij gevangen gezet wegens protest tegen de sjah en werd hij zonder paspoort uitgezet.

Hij vroeg in verschillende landen in Europa politiek asiel aan. De UNHCR in België gaf hem de vluchtelingenreferenties, maar hij zei dat zijn tas met het vluchtelingencertificaat was gestolen op een treinstation in Parijs.

De Franse politie arresteerde hem later, maar kon hem nergens heen deporteren omdat hij geen officiële documenten had. Hij kwam in augustus 1988 terecht bij Charles de Gaulle en bleef.

Verdere bureaucratische slordigheid en steeds strenger wordend Europa immigratie de wet hield hem jarenlang in het officiële niemandsland.

Toen hij eindelijk de vluchtelingenpapieren ontving, beschreef hij zijn schok en onzekerheid over het verlaten van het vliegveld. Naar verluidt weigerde hij het te ondertekenen en woonde hij daar nog een paar jaar totdat hij in 2006 in het ziekenhuis werd opgenomen en vervolgens in een opvangcentrum in Parijs woonde.

Degenen die op het vliegveld met hem bevriend raakten, zeiden dat jarenlang leven in een raamloze kamer zijn tol eiste van zijn mentale toestand. Luchthavenartsen maakten zich in de jaren negentig zorgen over zijn lichamelijke en geestelijke gezondheid en beschreven hem als “hier verstard”. Een vriend van een kaartjesverkoper vergeleek hem met een gevangene die het zich niet kon veroorloven om ‘buiten te leven’.

Een paar weken voor zijn dood keerde Nasseri terug naar Charles de Gaulle, zeiden luchthavenfunctionarissen.

Nasseri’s verbazingwekkende verhaal inspireerde losjes “The Terminal” uit 2004 met Tom Hanks in de hoofdrol, evenals de Franse film “Lost in Transit” en een opera genaamd “Flight”.

In “The Terminal” speelt Hanks Viktor Navorski, een man die vanuit het fictieve Oost-Europese land Krakozhia aankomt op de luchthaven JFK in New York en ontdekt dat een politieke revolutie van de ene op de andere dag al zijn reisdocumenten heeft geannuleerd. Viktor wordt verbannen naar de internationale lounge van de luchthaven en krijgt te horen dat hij daar moet blijven totdat zijn status is opgelost, wat voortduurt terwijl de rellen in Krakozhia voortduren.

Er was niet onmiddellijk informatie beschikbaar over overlevenden.

———

Angela Charlton in Parijs droeg bij.