Volgens prognoses van de regering was tegen het einde van het jaar ongeveer acht procent van alle sterfgevallen in de provincie het gevolg van medische hulp.

Sinds de introductie van de optie in 2015 is het aantal geassisteerde sterfgevallen in de provincie hoger dan dat van Canada (3,3 procent), evenals dat van Nederland (4,8 procent) en België (2,3 procent), die oudere euthanasiewetten hebben.

“Ik heb het einde van de weg bereikt en heb geen interesse om te proberen mijn leven met een paar maanden te verlengen”, vertelde Julien dagen voordat hij werd neergestoken met de dodelijke injectie.

“Ik wil gewoon vrede”, zei de tengere 77-jarige. Het was een weloverwogen beslissing, zei hij, deels ingegeven door de angst zijn autonomie en vrijheid te verliezen.

“Als je ziek bent, ben je afhankelijk van andere mensen. Ik, te afhankelijk van anderen? Nee, nee, nee, nee”, zei de gepensioneerde verpleegster bij wie longkanker was vastgesteld die was uitgezaaid naar haar hersenen.

Nancy Carpentier, de nicht van Julien die voor hem hielp zorgen toen zijn gezondheid achteruitging, spreekt zijn sterke steun uit voor zijn laatste wens om te ontsnappen aan het soort lijden dat Carpentiers vader in zijn laatste dagen heeft doorstaan.

Dokter-geassisteerde dood, zei hij, was een “mooie onderneming.” Dat stelde Carpentier in staat om “quality time” met haar tante door te brengen, lange gesprekken te voeren en “momenten van reflectie” met haar te delen, zei ze, eraan toevoegend dat ze wenste dat ze de moed had om hulp bij sterven te zoeken als ze zelf ernstig ziek zou worden. dag.

‘Laatste redmiddelbehandeling’

In 2022 ontvingen 4.810 mensen medische hulp terwijl ze stierven, of MAID, in Quebec.

Op 7 juni werd het regime uitgebreid om mensen die lijden aan neurodegeneratieve ziekten, zoals de ziekte van Alzheimer, in staat te stellen het eerst aan te vragen — voordat hun mentale bekwaamheid afneemt.

De gewijzigde wet vereist ook dat palliatieve verzorgingstehuizen en privéziekenhuizen toegang bieden tot MAID. En verpleegkundigen zullen bevoegd zijn om het op dezelfde manier te behandelen als artsen.

“Medische hulp tijdens het sterven wordt beschouwd als een laatste redmiddel”, vertelde Sonia Belanger, de Quebecse minister van Volksgezondheid en Senioren, aan AFP.

Bijna 90 procent van de mensen die MAID krijgen, heeft kanker, een neurodegeneratieve of neurologische aandoening of een luchtweg- of hartaandoening. En de meesten bevinden zich in de gevorderde of terminale fase van hun ziekte.

‘Je moet voorzichtig zijn,’ zei Belanger. Het doel van de uitbreiding van de MAID-wet is niet om het aantal hulp bij overlijden te vergroten. “Helemaal niet. Het is echt een kwestie van voldoen aan de behoeften van mensen die het willen,” voegde Belanger eraan toe.

Ondanks de wijdverbreide steun voor MAID, baart de uitbreiding enige zorgen. Dit is een “teleurstelling” voor de Activist Group for Inclusion in Quebec (RAPLIQ), die mensen met een handicap verdedigt tegen discriminatie. Zij komen ook in aanmerking voor MAID door een wetswijziging.

“Het is niet alleen tolerant, het is ook gevaarlijk. Het drijft een uitgeputte persoon bijna de dood in”, klaagde algemeen directeur Steven Laperriere van RAPLIQ, bezorgd dat het tot misbruik zou kunnen leiden.

‘Lang proces’ reflectie

“Niemand wordt op een ochtend wakker en zegt: ‘Ik ga vandaag medische hulp zoeken terwijl ik doodga'”, benadrukt Georges L’Esperance, een gepensioneerde neurochirurg die patiënten heeft geholpen om toegang te krijgen tot MAID.

“Dit is een lang proces van reflectie”, zei hij.

Artsen spelen een centrale rol in MAID, waarbij twee van hen elk verzoek moeten overwegen en goedkeuren.

L’Esperance zei dat hij ervoor zorgt “altijd heel dicht bij de patiënt te zijn”, zodat hij “zich op zijn gemak voelt” wanneer injecties worden gegeven om coma te veroorzaken en vervolgens om het hart en de ademhaling te stoppen.

Sandra Demontigny, die lijdt aan de vroege ziekte van Alzheimer, voert al jaren campagne voor het recht om vooraf een MAID-verzoek in te dienen.

Hij zal echter moeten wachten aangezien de nieuwe regels voor vooraanvragen pas over twee jaar van kracht worden, om artsen en instellingen de tijd te geven om een ​​goed protocol op te stellen.

De voormalige vroedvrouw maakte zich zorgen dat ze in de laatste fase van de ‘gevangene in mijn eigen lichaam’-ziekte terecht zou komen.

De 44-jarige herinnert zich zijn vader in de laatste fase van een ongeneeslijke ziekte die “nauwelijks autonomie meer had”. Hij stierf op 53-jarige leeftijd.

“Voor mij heeft het geen toegevoegde waarde om dit mee te maken en ik wil ook niet dat mijn dierbaren het meemaken”, zei ze.