DOHA: Spanje arriveerde in Qatar met grote dromen over het winnen van een tweede WK, volledig vertrouwend in hun speelstijl, maar vertrok woensdagochtend, nadenkend over een identiteitscrisis.
La Roja sleepte tien jaar geleden voor het laatst een grote prijs in de wacht op Euro 2012, terwijl ze geen enkele knock-outwedstrijd op het WK hebben gewonnen sinds ze in 2010 in Zuid-Afrika zegevierden.
De ploeg van Luis Enrique ademde zwaar, maar was dinsdag niet in staat om Marokko’s ijzersterke huis in de laatste 16 te verpletteren en verloor met 3-0 op strafschoppen na 120 doelpuntloze minuten.
De Noord-Afrikaanse kant schreef geschiedenis door voor het eerst de kwartfinales te bereiken, terwijl Spanje verdrietig achterom keek en zich nu moet afvragen of het tijd is om verder te gaan.
Ze probeerden meer dan 1.000 passes te geven tegen Marokko, maar eindigden in niets, waardoor Yassine Bounou slechts één redding moest maken voor de shootout.
Daar maakte hij er nog twee en Spanje werd weer uitgeschakeld bij de laatste 16, net als vier jaar geleden in Rusland.
“We domineerden de wedstrijd, maar het ontbrak ons ​​aan doelpunten”, klaagde Luis Enrique.
“We hadden effectiever kunnen zijn in het laatste derde deel, maar ik ben meer dan tevreden met wat mijn spelers hebben gedaan.
“Ze vertegenwoordigen perfect mijn idee van voetbal.”
Toen Xavi en Andres Iniesta de wereld stormenderhand veroverden, waren de meeste tegenstanders te naïef om te weten hoe ze hen moesten stoppen, en ze hadden te veel kwaliteit om lang af te weren.
Nu kan alleen een echt elite clubteam als Manchester City van Pep Guardiola slagen door de bal volledig te domineren – misschien met ’s werelds beste spits, Erling Haaland, aan het roer.
Luis Enrique liet tegen Marokko zijn topscorer Alvaro Morata op de bank en koos in plaats daarvan voor Marco Asensio, van wie hij de bal liever niet verliest.
Coaches kopen het “volledige pakket” als het gaat om balbezit, in voor- en tegenspoed.
Dat betekende geen plan B, met het tempo en de openhartigheid van Nico Williams langs de rechterflank, net zoveel knikken als Luis Enrique zou geven aan elk ander idee.
Spelers die hij thuis heeft gelaten, zoals aanvallers Iago Aspas en Borja Iglesias, zouden misschien een grotere uitdaging kunnen vormen voor de wonderbaarlijke achterhoede van Marokko.

– Geen sterren –

Mogelijk was een onderdeel van het Spaanse plan noodgedwongen.
Hoe goed de middenvelders Pedri en Gavi ook zijn, ze missen nog een beslissende reguliere wedstrijdwinnaar.
Bij afwezigheid van Kylian Mbappe, Lionel Messi, Neymar of zelfs Harry Kane, zou de coach kunnen geloven dat baldominantie en associatief spel het beste wapen van zijn team is, zelfs als het mislukt in de woestijn.
Luis Enrique liet bij Barcelona zien dat wanneer hij die twee aanvallers heeft, plus de Uruguayaan Luis Suarez, hij bereid is om op een andere manier te spelen, de controle uit handen te geven en de aanvaller in staat te stellen grote schade aan te richten terwijl zijn team met de stoot wegglijdt.
“We hadden afgesproken de bal niet af te nemen – niet uit angst”, blikt de Marokkaanse coach Walid Reragui terug op de overwinning van zijn ploeg.
In plaats daarvan zorgde hij ervoor dat zijn trio op het middenveld de passerende lijnen doorsneed en Spanje achterliet met een zachte dominantie, die zelden enig gevaar voor zijn zijde opleverde.
De 7-0 overwinning van Spanje op Costa Rica eerder in het WK is een lang vergeten einde, een van de weinige keren dat alles op zijn plaats valt, waardoor La Roja misschien in hun methoden gaat geloven.
Het contract van de coach loopt de komende weken af ​​en volgende week bespreekt hij zijn toekomst met de Spaanse FA-voorzitter Luis Rubiales.
Of de 52-jarige blijft of vertrekt, zal een indicatie zijn van de weg die Spanje inslaat.
Als Luis Enrique nog steeds de coach is voor Euro 2024, verwacht dan dat hij zijn strategie verdubbelt, terwijl hij hoopt dat een speler als Ansu Fati het beslissende wapen kan zijn in het laatste derde deel dat het team mist.
Als hij vertrekt, kan Spanje op zoek gaan naar een andere strategie, in ieder geval tegen een tegenstander die slim genoeg is om te voorkomen dat hij wordt omsingeld door het net van La Roja.