(Tribune News Service) – Andrew M. Mead had zich vaak afgevraagd wat zijn vaders rol in de Tweede Wereldoorlog was, maar pas halverwege de twintig begon zijn vader, Donald C. Mead, eindelijk zijn geheime details te delen. missie.

Mead geloofde jarenlang dat zijn vader de tankcommandant was. Maar Donald Mead, die in 1981 op 58-jarige leeftijd stierf, diende eigenlijk als lid van het Ghost Army, een groep soldaten die was toegewezen aan geheime legereenheden die bedrieglijke oorlogstactieken gebruiken om Amerikaanse troepen een slagveldvoordeel te geven.

Soldaten in het Ghost Army kregen de opdracht hun hersens te gebruiken om Duitse soldaten te misleiden en te bedriegen, onder meer door zich voor te doen als een veel grotere en beter uitgeruste strijdmacht. Na het einde van de oorlog werden eenheidssoldaten tot geheimhouding gezworen, werden records geclassificeerd en werd hun uitrusting in magazijnen geplaatst.

Verhalen over de geheime rol van het Ghost Army begonnen meer openlijk te circuleren in de jaren zeventig en de Verenigde Staten maakten hun missie officieel bekend in 1996, hoewel het een klein deel van de geschiedenis van de Tweede Wereldoorlog blijft.

Nu worden leden van het Ghost Army geëerd met Congressional Gold Medals voor het erkennen van de risico’s die ze hebben genomen en de levens die ze hebben gered. Slechts een klein aantal soldaten leeft nog, maar er zullen ook medailles worden uitgereikt aan de families van de gesneuvelden, waaronder Donald Mead.

Andrew Mead, die in Bangor woont en als assistent-rechter bij het Hooggerechtshof van Maine fungeert, gaf de Press Herald een kopie van een brief die in 1981 door zijn vader was geschreven en door de Armed Forces Journal was gepubliceerd. De hoofdtitel van de brief luidde , “De gezichten van het sonische bedrog van elektronische oorlogsvoering. .”

In de brief legde Donald Mead de rol van zijn eenheid uit bij het verzwakken van de nazi-verdediging in Noord-Italië door Duitse commandanten met bedrieglijke stemmen te overtuigen om de Duitse troepen te verwijderen van de hoofdlijnen van het geallieerde offensief. Het stelde de geallieerden in staat door de Duitse linies te breken, de rivier de Po over te steken en met succes de Italiaanse campagne te winnen.

“Niets in de geschiedenis of enig officieel archief vermeldt deze bijdrage aan de geallieerde overwinning”, schreef Donald Mead. “In de overtuiging dat dit deel van de geschiedenis van de Tweede Wereldoorlog niet mag worden vergeten, zou ik graag alle informatie die ik heb aan serieuze onderzoekers verstrekken.”

In een aparte brief aan de National Archives and Records Section, gedateerd februari 1976, vroeg Mead om een ​​kopie van het gevechtsjournaal van zijn eenheid. Hij beschreef in meer detail de sonische misleidingsmissie van zijn eenheid, waarbij gebruik werd gemaakt van krachtige versterkers en luidsprekers die op tankvernietigers waren gemonteerd. ‘S Nachts zendt geluidsapparatuur beelden uit van gepantserde voertuigen die in beweging zijn, “om de vijand te laten geloven” dat een aanval door een grote Amerikaanse gepantserde vrachtwagentroep wordt bereden.

“Toen… mijn vader ons vertelde dat zijn dienst in de Tweede Wereldoorlog een opblaasbare rubberen tank betrof, moet ik toegeven dat ik als jonge man niet onder de indruk was en misschien wel geamuseerd”, schreef Andrew Mead in een e-mail. “Maar toen ik jaren later de stukjes in elkaar begon te zetten, begon ik te begrijpen hoe ongelooflijk het was. Maar tegen die tijd was hij dood en het was te laat om het gesprek te voeren dat ik eerder had gewild. Het Ghost Army Gold Congressional Medal Project heeft een welkome gelegenheid geboden – zij het ver van de realiteit – om eer te bewijzen aan hem en andere dappere en creatieve mensen wiens heldendaden in de loop der jaren in het niets zijn verdwenen.”

Ghost Army-soldaten gebruikten luchtcompressoren om rubberen tanks te vullen en vrachtwagens die waren uitgerust met sonische eenheden die waren ontworpen om troepenbewegingen na te bootsen om de nazi’s te misleiden over de ware grootte en locatie van Amerikaanse troepen. Ze stuurden ook valse radioberichten om de Duitse inlichtingendienst in verwarring te brengen. Het hele doel van het leger was om de Duitsers voor de gek te houden door te denken dat de omvang van de Amerikaanse troepen veel groter was dan het in werkelijkheid was, een afleidingstactiek die Amerikaanse troepen de tijd gaf die ze nodig hadden om hun eigenlijke troepen in positie te brengen.

Het National Museum of World War II in New Orleans heeft het Ghost Army waarschijnlijk het beste geportretteerd toen het van maart 2020 tot januari 2021 een speciale tentoonstelling hield met de titel: “Ghost Soldiers: World War II Combat Artists.”

Er zijn twee takken van het Ghost Army – de 23e Special Forces van het hoofdkwartier, die voornamelijk dienen in Frankrijk, België, Luxemburg en Duitsland. Het was de grootste eenheid met 1.100 soldaten. Mead was een sergeant in het 3133e Signal Corps Special Command, in Italië. Meer dan 200 soldaten dienden in de eenheid van Mead.

In totaal zijn acht Ghost Army-soldaten geboren in Maine, volgens het Ghost Army Legacy Project, een in Chicago gevestigde non-profitorganisatie die zich inzet om ervoor te zorgen dat de inspanningen van de soldaten worden erkend. Geen van de negen overgebleven leden is in Maine.

Andrew Mead zei dat hij de nagedachtenis van zijn vader wilde eren door de inspanningen van het Ghost Army meer openbaar te maken. Hij nam contact op met Maine Senator Susan Collins, die Mead omschreef als “zeer ondersteunend”. Collins stemde ermee in mede-sponsoring van wetgeving te zijn waardoor overlevende leden van het Ghost Army en hun families de Congressional Gold Medal zouden ontvangen – de hoogste burgerlijke onderscheiding van het land.

Senator Edward Markey, D-Massa., en de Amerikaanse vertegenwoordiger Annie Kuster, D-NH, sloten zich bij Collins aan om de tweekamerwetgeving te steunen. President Biden ondertekende het wetsvoorstel op 1 februari. Negen overlevende leden van het Ghost Army die in de Verenigde Staten wonen en familieleden van andere overleden leden ontvangen een gouden congresmedaille.

“Onze natie zal altijd dankbaar zijn voor leden van het Ghost Army, een geheime legereenheid die eervol heeft gediend tijdens de Tweede Wereldoorlog. Ik ben blij dat onze tweeledige wet is ondertekend in de wet, die deze militairen zal erkennen door de hoogste burgerlijke eer aan het Congres te verlenen’, zei Collins in een verklaring. “Hun moed en vindingrijkheid waren van vitaal belang in het Europese theater en hebben waarschijnlijk veel Amerikaanse levens gered.”

De eenheid van het Spookleger “speelde een belangrijke rol in het geallieerde succes in de Slag om de Ardennen en de laatste slag in de Po-vallei in Italië”, aldus de wetgevers. Collins’ eigen vader, Don Collins, was een veteraan uit de Tweede Wereldoorlog die tweemaal gewond raakte in de Slag om de Ardennen. Hij verdiende twee Purple Hearts en een Bronze Star voor zijn diensten. Collins, Markey en Kuster schatten dat 15.000 tot 30.000 Amerikaanse soldaten het leven hebben gered als gevolg van de inspanningen van het Ghost Army.

Donald Mead groeide op in Marblehead, Massachusetts. Als jonge man exploiteerde hij een privé-radiostation en was een ervaren telegraaf. Hij schreef zich in 1941 in aan de Universiteit van Maine in Orono, waar hij elektrotechniek studeerde.

Andrew Mead zegt dat de militaire carrière van zijn vader begon in 1943 tijdens zijn tweede jaar aan de Universiteit van Maine. Donald Mead sloot zich aan bij een “grote groep” vrienden die naar Bangor reisden om dienst te nemen in het Amerikaanse leger.

Mead zei dat zijn vader een basisopleiding kreeg in Fort Dix in New Jersey voordat hij werd uitgenodigd voor een interview in een onopvallend kantoorgebouw in New York City. Hij werd na het interview ontslagen en begreep niet helemaal wat de interviewer bedoelde totdat hij werd bevolen zich te melden bij een geheime trainingsfaciliteit in Pine Camp in de staat New York. Pine Camp werd in 1974 omgedoopt tot Fort Drum. Mead zei dat zijn vader in 1943 naar Italië was gestuurd als lid van het 3133rd Signal Corps Special Command.

Rick Beyer is voorzitter van het Ghost Army Legacy Project. Beyer is een bekroonde documentairemaker, bestsellerauteur en geschiedenisliefhebber. Hij produceerde en regisseerde de PBS-documentaire ‘The Ghost Army’ en was co-schrijver van ‘The Ghost Army of World War II’.

Beyer zegt dat het de taak van de 3133rd is om het geluidsbedrog na te bootsen dat wordt gecreëerd door een sonische eenheid in de tank te installeren, inclusief luidsprekers die kilometers ver te horen zijn. Een peloton Britse ingenieurs uitgerust met opblaasbare tanks werd ook op de eenheid geïnstalleerd, wat 3133 middelen verschafte om ook beperkte visuele misleiding uit te voeren.

Beyer zei dat 3133 19 dagen in actie was. Ze voerden twee succesvolle missies uit in Italië. Soldaten uit 3133 maakten hun eigen onofficiële uniforme mouwpatch waarop de duivel zijn neus uitstak.

Een andere eenheid van het Ghost Army, de 23rd Headquarters Special Forces, zag meer actie in Europa. Het 23e leger gebruikte opblaasbare tanks, nepgeluidseffecten, radiogimmicks en illusies om de Duitsers te laten denken dat ze tegenover een vijandelijke eenheid stonden die veel groter was dan ze in werkelijkheid op het slagveld waren. De 23e is actief in Noord-Europa, Frankrijk, Luxemburg, België en Duitsland en voert volgens Beyer 20 missies uit.

Beyer zei dat een gouden medaille zou worden geproduceerd door de US Mint en zou worden aangeboden aan het Smithsonian Museum. Het zal 300 gram goud bevatten, ter waarde van ongeveer $ 20.000. Het kostte twee jaar om de medaille te ontwerpen en te drukken. Bronzen duplicaten zullen worden uitgereikt aan de overlevende veteranen en hun families.

De officiële presentatieceremonie wordt over twee jaar gehouden door leden van het Congres. Beyer zei dat de Congressional Gold Medal dateert uit de Amerikaanse Revolutie en de hoogste eer is die het Congres kan schenken.

Volgens Beyer zijn de negen overgebleven Ghost Army-soldaten allemaal achter in de negentig. Ze wonen in Ohio, Illinois, New Jersey, North Carolina, Florida en New York.

Na de oorlog keerde Donald Mead terug naar de Universiteit van Maine, waar hij afstudeerde met een graad in elektrotechniek. Na zijn afstuderen was hij in dienst van Western Electric, waar hij betrokken was bij een aantal projecten van het ministerie van Defensie, zei zijn zoon.

Hij stierf in augustus 1981, hetzelfde jaar waarin zijn brief werd gepubliceerd waarin hij zijn verhaal wilde delen in de hoop ‘dat dit deel van de geschiedenis van de Tweede Wereldoorlog niet vergeten mag worden’. Vier decennia later heeft hij ervoor gezorgd dat dat nooit is gebeurd.

(c) 2022 Portland Press Herald (Portland, Maine)

Bezoek op www.pressherald.com

Gedistribueerd door Tribune Content Agency, LLC.