“Vrouwenvoetbal is een grap”, las een tweet. “Een complete farce”, las een ander.

Nadat Engeland dinsdagavond Letland met 20-0 had verslagen, waren er meer van dit soort.

Het was de grootste overwinning ooit in een kwalificatiewedstrijd voor het WK voor vrouwen, waarmee een record werd gebroken dat een paar dagen eerder was behaald door België, dat Armenië met 19-0 versloeg.

Scorelines als deze doen niemand goed. Mensen praten over hoe dergelijke resultaten niet goed zijn voor het spel en het imago, maar, belangrijker nog, ze bieden niet veel leerervaring voor een van de betrokken spelers of coaches.

MEER: Nieuwe USWNT-starters maken een sterke zaak in Australië met het oog op het WK

“Je wilt competitieve wedstrijden en dit zijn geen competitieve wedstrijden”, zei hoofdcoach Sarina Wiegman van Engeland na de overwinning van haar ploeg.

“Je wilt de goed ontwikkelde landen ontwikkelen, die dat al zijn, en de landen die nog niet zo ver zijn. In elk land wil je het vrouwenspel ontwikkelen, maar ik denk niet dat het goed is dat de scores zijn nu zo hoog.

“Ik weet dat dat de aandacht heeft van de bonden en de UEFA en FIFA, en ik denk dat dat goed is, want ik denk niet dat een 20-0 goed is voor de ontwikkeling van iemand.”

Deze resultaten hebben nu de aandacht getrokken van mensen die alleen maar geïnteresseerd zijn in vrouwenvoetbal. Maar wat degenen die het vrouwenspel snel beoordelen op sociale media niet zien, is de context.

DeCOURCY: Waarom het NWSL-kampioenschap van Washington Spirit het meest opmerkelijke is in de Amerikaanse sportgeschiedenis

Hoewel de overwinning van Engeland een record was, was het geen enorme schok als je kijkt naar de verschillen tussen de twee naties.

Elke speler in het Engelse team is een professionele voetballer, en de meesten zijn dat al een paar jaar. Op één na spelen de 23 in de selectie allemaal in de Women’s Super League, die zojuist een uitzenddeal heeft binnengehaald ter waarde van ongeveer £ 7 miljoen ($ 9,3 miljoen) per seizoen.

Het is een land dat zijn spelersbestand de afgelopen jaren enorm heeft zien groeien dankzij de groeiende zichtbaarheid, het succes van het nationale team bij grote toernooien en investeringen.

Het is het tegenovergestelde voor Letland.

Dit was ook niet het enige resultaat tijdens de pauze met dit soort thema. België heeft niet dezelfde middelen en investeringen als Engeland, maar de verschillen tussen het vrouwenvoetbal in België en Armenië waren duidelijk in de 19 doelpunten van eerstgenoemde.

Noord-Ierland, een land waarvan het damesteam zich eerder dit jaar pas voor het eerste grote toernooi plaatste, versloeg Georgië met 11-0. Armenië kreeg opnieuw een klap van Noorwegen, terwijl het seniorenteam van Estland met 11-0 verloor van Engeland onder de 23.

FIFA en UEFA zijn zich terdege bewust van de situatie, dus wat kunnen ze doen?

Pre-kwalificatiewedstrijden waren een mogelijke oplossing die velen recentelijk hebben aangesloten, zowel bij de heren- als de dameswedstrijden. Voormalig Engeland-spits Gary Lineker callde voor zoveel nadat de Three Lions San Marino hadden verslagen – en dat was slechts een 5-0 resultaat.

“We hebben zeker het stadium bereikt waarin de laagst gerangschikte landen onderling moeten spelen om zich te kwalificeren voor het recht om op dit niveau te spelen. Het is absurd geworden”, tweette hij.

“Als Lineker in Andorra was geboren, zou hij niet tegen grote teams kunnen spelen? Waarom? Het is een land, zoals Engeland een land is”, vertelde Andorra-international Ildefons Lima in reactie op het idee van Lineker aan Goal.

“Vijfentwintig jaar geleden speelden teams tegen IJsland in de verwachting dat ze zouden winnen. Nu spelen ze tegen IJsland en zijn ze een heel goed team.”

De voordelen die de lager gerangschikte landen van deze spellen krijgen, zijn belangrijk om op te merken. Het IJslandse herenteam is daar een voorbeeld van. Noord-Macedonië, dat zich dit jaar kwalificeerde voor Euro 2020, is een andere.

In het vrouwenspel heeft Noord-Ierland in het verleden zware nederlagen gehad tegen grote teams, maar dit jaar verzekerde zich van kwalificatie voor het Europees Kampioenschap Dames in Engeland komende zomer – het eerste grote toernooi.

Teams scheiden in pre-kwalificatie ontneemt hen de kansen om tegen de elite te spelen en te groeien.

Dat wil niet zeggen dat er niets hoeft te veranderen. In plaats van drastische wijzigingen aan te brengen, kunnen FIFA en UEFA misschien rekening houden met enkele van de uitdagingen waarmee deze lager gerangschikte landen worden geconfronteerd.

Zo speelde Engeland deze week zaterdagmiddag tegen Oostenrijk. Oostenrijk is een team dat voornamelijk bestaat uit professionele spelers en voor sommigen het op één na beste team in die WK-kwalificatiegroep.

Vervolgens ontvingen de Leeuwinnen Letland op een dinsdagavond. Letland is een team van parttime spelers en als gevolg van hun fulltime baan konden velen gewoon niet naar Engeland reizen om dat spel te spelen. Waren de wedstrijden niet andersom gepland?

Hetzelfde gold voor Armenië in die nederlaag op weg naar België. Veel spelers konden simpelweg niet de reis naar Heverlee maken voor een midweekse wedstrijd.

Sommige van deze kleinere landen zullen nooit het niveau van investeringen of middelen bereiken dat de reuzen van het Europese voetbal hebben, maar misschien kan wat gezond verstand worden toegepast om een ​​beetje rechtvaardigheid te leveren in afwachting van een inhaalslag van sommigen.

Een paar kleine aanpassingen hier en daar zouden Letland misschien nog hebben achtergelaten aan het einde van een 8-0-nederlaag, maar met een dichter bij een volledige selectie beschikbaar en een beetje meer kans die ze kregen, zou er in ieder geval een grotere kans voor hen zijn om te leren en voordelen.

Wat de oplossing ook is, het lijdt geen twijfel dat de UEFA en de FIFA de huidige situatie moeten aanpakken. Er is absoluut niemand die profiteert van een 20-0 resultaat.