Of het nu als minibus, met platform, als ambulance of brandweerwagen is: Barkas 1000 is een multitalent. In folders uit het verleden werd de tweetaktmotor met voorwielaandrijving en aanvankelijk 42 pk geprezen als “betrouwbaar, snel, wendbaar”. Maar terwijl West-Duitsers in VW-minibussen reisden, bleef de “Bulli uit het Oosten” voor veel DDR-burgers buiten bereik: de voertuigen werden voornamelijk gemaakt voor reddingsdiensten, de politie, het leger en staatsbedrijven.
Met een beetje geluk kunnen gezinnen met meerdere kinderen op zijn minst de afgedankte handen in handen krijgen – of er is een westers familielid voor nodig dat ten minste 16.500 Duitse mark doneert via de Genex-cadeauservice.
In de jaren vijftig begonnen ingenieurs van de DDR met de ontwikkeling van nieuwe bedrijfsvoertuigen. De eisen zijn bijvoorbeeld “elegante wagenbak”, de grootste laadruimte en hoge variabiliteit, zoals te zien is in het museum “Zeitwerkstadt” in Frankenberg bij Chemnitz. Er wordt een geschiedenis van de bouw van bedrijfsvoertuigen in de regio gepresenteerd en er zijn verschillende Barkas-modellen te zien, waaronder enkele die nooit in serie zijn geproduceerd. De productie van de B 1000-serie begon op 14 juni 1961 in Hainichen, Saksen, en in maart 1962 werd de “fast carrier” op de Leipzig Spring Fair aan het wereldpubliek gepresenteerd.
“Het voertuig staat in internationale vergelijkingen bovenaan”
“Het voertuig staat in internationale vergelijkingen bovenaan”, zegt Siegfried Bülow. Ten tijde van de hereniging was hij algemeen directeur van Barkas Werke en later een carrière voor zichzelf bij Volkswagen en Porsche. “Barkas is in staat om in het internationale orkest van bedrijfsvoertuigen te spelen”, verzekert voormalig ontwerper bij Barkas Werke, Jürgen Rehm. Als bewijs wijst hij op de export van deze voertuigen naar verschillende landen – ook buiten het Oostblok naar bijvoorbeeld België, Nederland en Scandinavië.
[Wenn Sie aktuelle Nachrichten aus Berlin, Deutschland und der Welt live auf Ihr Handy haben wollen, empfehlen wir Ihnen unsere App, die Sie hier für Apple- und Android-Geräte herunterladen können.]
Om niet achter te blijven, werkte Saxon in de jaren daarna aan een aantal innovaties. “Tweetaktmotoren zijn een groot probleem”, zei Rehm. Uiteindelijk is er een geheel nieuwe constructie gemaakt: de Barkas 1100. Er werd een prototype gemaakt, maar het plan moest vanuit Berlijn worden opgedragen.
“De reden was: zo’n voertuig was economisch niet nodig”, herinnert Rehm zich. Op TU Chemnitz is ook een studie voor elektrische duwbakken. De batterij neemt echter zoveel ruimte in de laadruimte in dat het geen zin heeft, zei Rehm.
Aangezien er geen investering nodig is, kan Barka later kon niet langer concurreren met kleine bestelwagens van westerse fabrikanten. “De gereedschappen waren zo versleten dat de onderdelen niet meer pasten en opnieuw moesten worden bewerkt. Dat maakt elke auto uniek”, besluit Bülow.
Met de D-Mark stortte ook de afzetmarkt in Oost-Europa in. Karya Barkas probeerde een nieuw model met een viertaktmotor van Volkswagen in te halen. Maar zelfs de Barkas 1000/1 kon het einde niet meer voorkomen: uiteindelijk werd op 10 april 1991 de productie stopgezet.
Duizenden Barka’s zijn nog steeds geregistreerd in Duitsland
In 30 jaar werden 175.740 Barkas 1000 en 1900 B 1000/1 geproduceerd. Tegenwoordig zijn ze grotendeels van het straatbeeld verdwenen, maar een aantal DDR-autoliefhebbers blijven met grote toewijding voor deze oldtimers zorgen. In de huidige registratiestatistieken van de Federal Motor Transport Authority zijn ongeveer 3.800 Barka geregistreerd; in 1992 waren dat er volgens de autoriteiten nog ruim 17.700.
En de productie van Barkas vond bijna een nieuw thuis in Rusland. Na de val van de Berlijnse Muur werden er inspanningen geleverd om met nieuwe partners de productie van bedrijfsvoertuigen ter plaatse te hervatten, aldus Bülow. Zo zijn er gesprekken met fabrikanten in Frankrijk en Engeland. Ook de productie van campers komt wel eens aan de orde.
De laatst overgebleven optie is om opnieuw op te starten in Rusland. Hiervoor worden systemen en machines gedemonteerd, gelabeld en verpakt; een aantal ontwerpdocumenten moest in het Russisch worden vertaald. De hele fabriek is ingepakt en klaar om als een puzzel in de buurt van Sint-Petersburg weer in elkaar te worden gezet. Uiteindelijk hadden de investeerders echter geen geld voor transport: het project mislukte officieel begin 1994 en daarmee is de Blitz – zoals Barkas het bedoelt – geschiedenis. (dpa)
“Hipstervriendelijke maker. Muziekgoeroe. Trotse student. Baconfan. Gepassioneerde webliefhebber. Socialmediaspecialist. Gamer.”
