“Durf te dromen” was de slogan voor EuroBasket 2023, waarin het Israel National Women’s Basketball Team doorzettingsvermogen, vastberadenheid en heel hun hart toonde.

Helaas hielp dat sleutelkenmerk het blauw-witte team niet om zijn 32-jarige puntloze record in het continentale kampioenschap te verbreken. Het lijdt echter geen twijfel dat Israël op de goede weg is naar succes, hopelijk in de niet al te verre toekomst.

Met een solide mix van jonge en ervaren spelers heeft de ploeg van Sharon Drucker de afgelopen jaren een proces doorlopen om een ​​solide kern op te bouwen, de basis die het team op een dag naar het beloofde land zou kunnen leiden. Met dat in gedachten deed Drucker het hier goed, velen niet.

Hoewel Israël zich niet noodzakelijkerwijs kwalificeerde voor het toernooi omdat het als co-hosts was geselecteerd, zorgde het team voor een solide concurrentie tijdens de kwalificatierondes. Naast het verslaan van een van de beste nationale teams in Zweden, won hij ook een aantal oefenwedstrijden tegen landen als Duitsland en Slowakije.

Tijdens de weken voorafgaand aan het toernooi – ​​die deze week twee groepen teams speelden in Tel Aviv en Ljubljana – bleef het team van Drucker bij elkaar als één solide eenheid. Van teamcaptain Eden Rotberg, die al enkele jaren in de internationale ring speelt, en de 26-jarige veteraanleider Daniel Raber, tot jongere Yarden Garzon, die net zijn eerste jaar op de nationale ranglijst van Indiana University heeft afgerond, -komende Eden Zipel, er zijn verschillende basketballen van hoge kwaliteit onder de spelers die de Davidster-vlag zullen vertegenwoordigen.

Jennie Simms, de nieuw geslagen Israëliër, die in de WNBA heeft gespeeld, ervaren scherpschutter Alyssa Baron en centrum Alex Cohen zullen een belangrijke rol spelen in het succes of falen van het team in dit toernooi.

Ondanks die gedrevenheid en verlangen kwam Israël echter tekort voor het thuispubliek en verloor van het nummer 1-team. 2 Europa België met 49 punten, verloor van het zesde beste team van het continent, Italië, met 20 punten en bezweek van Tsjechië 61-52 zonder de geblesseerde Simms om de groepsfase af te sluiten met een 0-3 ‘record’.

Hoge verwachtingen en teleurstellende nederlaag

Natuurlijk waren de verwachtingen hooggespannen en wilde het team aan het einde van de geschiedenis staan, zoals een zeer teleurgestelde Cohen uitlegde, terwijl blessures ook een rol speelden in het resultaat aan het einde van de dag.

“We hadden hoge verwachtingen van onszelf en we toonden veel moed, maar het was niet genoeg”, zei Cohen. “We trainen al heel lang met Jennie, maak je klaar, en als een groot deel van je team uitvalt, is dat moeilijk om mee om te gaan. Hetzelfde met Jennifer Fleischer [who was ruled out of the tournament after breaking her leg in the leadup] en Lior Garzón [whose preparation was interrupted by a foot injury in the second practice game against Slovakia]. Het veranderde de grote dynamiek van ons team. Dus we hebben ze echt gemist op het veld, maar ik denk dat dat van ons is.”

Het was duidelijk dat Drucker en zijn team hun droogte van drie decennia op de slechtst mogelijke manier wilden doorbreken, maar kwamen in de eerste twee wedstrijden tekort tegen een aantal topcompetities, terwijl de laatste van de drie kon worden gewonnen, maar dat lukte niet. overwon de spreekwoordelijke bult.

“We zijn op de hoogte van de situatie voorafgaand aan de laatste wedstrijd en Jennie is geblesseerd en niet in staat om te spelen”, zei Drucker. “We zijn trots en we proberen ons best te doen. Het was een geweldige ervaring om de afgelopen vijf weken acht wedstrijden op hoog niveau te spelen. We gaan het basketbalprobleem van Israël niet meteen oplossen, maar we willen de fans een cadeau geven, vooral in deze laatste wedstrijd kwamen deze jonge meisjes naar ons team kijken en ze waren geweldig.”

Blessures horen erbij en Israël ontwikkelt nog steeds de juiste talentenpool die hem kan helpen vooruitgang te boeken. Diepte is de sleutel voor elke club en blauw-wit komt een beetje tekort op dat gebied.

Afgezien van de resultaten voor nu, was een van de belangrijkste prestaties voor Israël het feit dat lokale fans de arena vulden voor de wedstrijd en de sfeer voor de wedstrijd was absoluut geweldig. Een menigte van deze omvang, met gezinnen en jonge kinderen, en vooral met meisjes die in jaren niet de kans hadden gehad om te zien wie hun toekomstige atletische rolmodel zou kunnen worden.

Hopelijk zal dit toernooi, samen met de juiste steun van de Israel Basketball Association, meer jonge meisjes aanmoedigen om hun huis uit te gaan en zich aan te melden en lid te worden van lokale basketbalteams. Als dat kan worden bereikt, dan is de lucht echt de limiet en was het toernooi een doorslaand succes, afgezien van de resultaten op het veld.

Het moeilijkste is hoe het Women’s National Team de volgende stap kan zetten, wat Ducker niet laat schrikken: “Dit is een vraag van een miljoen dollar. De Israel Basketball Association heeft ons alles gegeven voor dit toernooi. We zien onze veteranen en jeugdspelers met deze intensiteit spelen en tegen de sterke punten ingaan alsof ze voor elke basket vechten. We hebben dat personage in Daniel Raber en Alex Cohen, maar er is ook een probleem met de grootte als je tegen een team van vijf of meer spelers speelt; Het is niet makkelijk.”

“We willen het Israëlische vrouwenbasketbal ontwikkelen en streven ernaar om door te gaan naar het Eurobasket-toernooi, niet alleen omdat we gastheer zijn, maar we zullen er ook zijn”, vervolgde Drucker. “Persoonlijk heb ik in deze periode veel geleerd in de wedstrijden die we speelden tegen teams als bijvoorbeeld Zweden en Letland. Ik ga met iedereen in het team zitten en leg uit wat ze moeten doen om te verbeteren en de lat zo hoog mogelijk te leggen. Ik ga ze niet vertellen dat dit hun niveau is en dat is alles. Nee, ik wil dat ze het maximale uit zichzelf halen.”

Net als kansen in het verleden – of het nu Eurobasket 2011 was dat ook puntloos eindigde en het laatste continentale kampioenschap van Israël was om te betwisten, of de ontwikkeling zag van sterren Shay Doron, Ornit Schwartz, Liron Cohen en Naama Shafir – IBBA moet profiteren van wat er in het verschiet ligt.

Het wordt de komende maanden en jaren een echte test voor het vrouwenbasketbal in het land. Met wedstrijden in het internationale venster in november en februari voor de nationale teams, is dit de perfecte gelegenheid voor de fans die de Drive-In Arena voor Eurobasket verdringen om nog een keer terug te komen en de blauw-witte actie te zien. Het zal een spel blijven groeien dat een groot groeipotentieel heeft en hopelijk zal dat potentieel worden gerealiseerd. Iedereen moet durven dromen.

Teams zoals België, Italië, Spanje en Griekenland zijn allemaal toplanden geworden in het vrouwenspel en hebben tradities opgebouwd in Europa, terwijl ze spelers hebben die deelnemen aan de Euroleague, waar momenteel geen enkel Israëlisch team deel van uitmaakt.

Er is meer deelname van jongeren aan het vrouwenbasketbal in deze landen en dat is iets wat Israël zou moeten navolgen.

Het moet een prioriteit zijn, want Basketball Israel wil zich niet kunnen ontwikkelen en meedoen aan het spel. Wat zeker is, zonder dat zal er geen vooruitgang zijn en geen positieve resultaten worden getoond na het houden van zo’n competitie op hoog niveau.

Niet doorgaan naar de knock-outfase of naar Slovenië was een echte teleurstelling voor Israël, zoals het hoort. Maar zonder die teleurstelling zou er geen enkele push zijn om door te gaan naar de laatste etappe op de weg.

Iets dat zeer bemoedigend is voor het blauw-witte team, is het feit dat een speler van het formaat van Raber teleurgesteld is na het scoren van 20 punten, met negen rebounds en zes steals, zal Israël in de toekomst alleen maar succesvoller maken.

“Ondanks mijn prestatie hebben we verloren, dus ik kan niet al te blij zijn”, zei Raber. “Ik heb het gevoel dat we alles hebben gegeven, maar het was niet genoeg. Ik hoop dat we deze game naar de games kunnen brengen die we in november en februari hebben en dat het er beter uitziet. Hier verliezen stoort me enorm. We hebben allemaal gevochten, we hebben bloed gespuugd en gevochten en we kunnen dat gevoel allemaal meenemen naar de volgende wedstrijd. We zullen deze zomer hard werken om het volgende niveau te bereiken.”

Het komt erop neer dat men moet weten hoe te verliezen om te weten hoe te winnen.

Dat is wat Drucker en zijn team hebben kunnen bereiken; ze weten hoe ze moeten verliezen en accepteren een nederlaag, wat een les zal zijn voor de volgende keer dat het team tegenover topteams staat en hen zou moeten aansporen om de volgende stap te zetten.

“Ik heb geleerd dat de volgende dag niet hetzelfde is en dat het een nieuwe dag en een nieuwe wedstrijd is”, zei Raber. “We moeten meer gaan spelen op het niveau dat we hier nu een jaar spelen. België speelde als bij toverslag en daar moeten we heen.

Dat is wat de slogan “Dare to Dream” betekent. Zet de volgende stap, streef naar verbetering, gebruik andere nationale teams als maatstaf en probeer de sterren te bereiken – want in de sport is alles mogelijk.