Charles Delmotte, links, en zijn vader Patrick, rechts, poseren samen op Chièvres Air Base 28 maart 2022. (US Army Photo by Libby Weiler, USAG Benelux Public Affairs)
BEKIJK ORIGINEEL
CHIÈVRES, België – Het Benelux-garnizoen van het Amerikaanse leger is in de afgelopen decennia vrij snel gegroeid en een personeelsbestand van meerdere generaties kan het verhaal vertellen.
“Ik begon in mei ’81”, zegt Patrick Delmotte, hoofd communicatie en informatietechnologie van het garnizoen. “Ik weet nog dat ik begon met ponskaarten – heb je dat gemerkt? Er was een sleutelvrouw die alle kaarten sloeg met een programma.”
Patrick was 21 jaar oud toen hij zijn carrière in het garnizoen begon. Haar oudere zus begon te werken voor de Army and Air Force Exchange Service voordat ze in 1969 begon. Toen Patrick erbij kwam, werkte ze in Hangar 3 voor het directoraat Logistiek.
Hoewel Patricks werk hem door het hele garnizoen bracht, bevond zijn kantoor zich in het hoofdkwartier op de vliegbasis Chièvres. De zoon van Patrick, Charles, werkt in hetzelfde gebouw.
Charles Delmotte begon zijn carrière in het garnizoen als budgetanalist in juli 2020, een functie die zijn vader Patrick ook bekleedde tijdens zijn carrière in het garnizoen.
Doordeweeks zien ze elkaar meestal niet.
‘Nou, soms vergeet ze het brood,’ zei Patrick. ‘Dus hij sms’te me dat je me wat brood zou kunnen brengen?’
Bovendien hebben ze heel verschillende verantwoordelijkheden. Patrick’s carrière heeft hem door de jaren heen langs verschillende afdelingen geleid. Hij klom op tot manager en vervolgens tot supervisor en ging toen verder met het leiden van een hele afdeling.
Charles daarentegen is net aan zijn carrière begonnen. Het moeilijkste voor hem was uitzoeken hoe hij zich kon vestigen in dezelfde organisatie als zijn vader.
Aanvankelijk dacht Charles: “Als ik de baan krijg, komt dat misschien niet door mij, maar door mijn vader.”
“Ik moet meer dan wie ook bewijzen, want ze zien me niet als een persoon”, zei Charles, “maar ze zien me als een zoon [Patrick].”
Werken in dezelfde organisatie als je ouders is misschien niet ieders favoriet, maar voor de Delmottes lijken ze een ritme te hebben gevonden.
‘In het begin was het een vreemd gevoel’, zei Patrick. ‘Hij is niet mijn zoon hier.’
‘Ja, hij is een collega,’ zei Charles.
Terwijl Charles zijn carrière begon, had Patrick jarenlange ervaring en verhalen te vertellen over het garnizoen.
“Ik ben hier al 41 jaar”, zei Patrick. “Toen ik aankwam was ik de jongste, een van de jongste. Nu ben ik de oudste.”
Toen hij 21 jaar oud was en in Bauffe woonde, ging Patrick op de fiets naar zijn werk.
“Toen ik begon, racete ik achter de vliegbasis”, zei Patrick. “Ik fiets en er zijn geen bewakers of geen. De achterpoort staat altijd open.”
In de jaren daarna heeft het de veiligheidsmaatregelen zien veranderen en evolueren, vooral na 9/11. Patrick werkte toen als budgetanalist bij Caserne Daumerie. In de dagen na de aanslagen moesten medewerkers uit voorzorg hun voertuigen parkeren op de vliegbasis en naar Caserne Daumerie lopen.
Misschien heeft Patricks grootste evolutie te maken met technologie.
“Toen ik begon, hadden we typemachines: geen computers, maar typemachines”, zei hij. “Toen kregen we typemachines met een soort geheugen [built in].”
In de jaren 90 kwam de computer.
“Er is één computer voor 20 personen.”
Hij legt uit hoe het heel eenvoudig is met alleen een e-mail en een blauwe achtergrond met witte tekst.
In 1996 kwamen personal computers naar het garnizoen. Deze pc werd natuurlijk gedeeld door een tiental andere mensen. Langzaam maar zeker ontwikkelt alles zich en nu kunnen veel arbeiders hun werk niet doen zonder computers.
“Het was een van de meest ontwikkelde dingen in 40 jaar – de overgang van typemachines naar computers”, zegt Patrick.
De technologische evolutie die hij ziet gaat hand in hand met zijn werk in de IT. Het aardige voor hem was: “Je bent altijd in evolutie. Je loopt niet achter, want ik heb geen keus.”
Voor Charles, een relatieve nieuwkomer voor zijn vader, kwam de grootste verandering met het jaarlijkse budget.
“Elk jaar is een budgetwijziging”, zegt Charles. “Ze hebben alles veranderd.”
Het was moeilijker voor hem om de grote veranderingen in het hele garnizoen te zien, net als zijn vader.
“Ik zie een kleine verandering, maar ik zie geen grote verandering omdat ik hier pas twee jaar ben”, zei hij.
Charles zegt dat zijn favoriete onderdeel van zijn werk het vinden van fouten is. Ze helpen hem zijn vaardigheden te verbeteren door zijn aanpak te corrigeren, te begrijpen en te verbeteren.
Gedurende de tijd dat Delmottes in het garnizoen zat, had het personeelsbestand zelf grote veranderingen ondergaan.
“Het is vrij uniek,” zei Patrick. “Het mooie is dat je veel jonge mensen hebt.” De geboorte van de jongere generatie brengt nieuwe ideeën en nieuwe manieren om dingen te doen.
Charles daarentegen geniet van het internationale aspect van het kantoor.
“Het is interessant om in contact te komen met mensen uit andere landen”, zegt Charles. “Ik heb niet het gevoel dat ik in België ben. Ik voel me meer, tussen Amerika en België. Het is hier een ander deel van de wereld.”
Delmottes heeft een thuis gevonden in de USAG Benelux.
‘Het is gewoon gebeurd,’ zei Patrick.
Toen hem werd gevraagd naar de toekomst van het garnizoen, grapte Patrick: “Er is een Delmotte sinds ’69!”
Als Charles nog 45 jaar zou werken, zei Patrick, zouden al zijn kinderen zijn erfenis kunnen voortzetten.
—
Deze serie “Benelux Family Legacy” blijft de vele verhalen en ervaringen onderzoeken van de mensen die deel uitmaken van het Benelux-garnizoen van het Amerikaanse leger en zijn huurdersorganisaties. Meer van dit soort verhalen over de erfenis die is gecreëerd door het multigenerationele personeelsbestand van het garnizoen zullen de komende weken elke woensdag worden gepubliceerd.
“Koffie pionier. Analist. Algemene muzieknerd. Bacon maven. Toegewijde organisator. Ongeneeslijke internetninja. Ondernemer.”
