BRUSSEL – Een Belgische rechtbank heeft vrijdag drie artsen vrijgesproken van moord door vergiftiging in een zaak die wordt gezien als een belangrijke test van de Belgische euthanasiewetten.

De drie artsen waren betrokken bij de euthanasie van een 38-jarige patiënte, Tine Nys, die leed aan psychische stoornissen en in 2010 overleed.

Zijn familie stapte naar de rechtbank, met het argument dat euthanasie nooit had mogen plaatsvinden, beweerde dat zijn mentale toestand niet hopeloos was en dat behandeling nog steeds mogelijk was. Nys kampt al jaren met psychiatrische problemen en heeft meerdere keren een zelfmoordpoging gedaan.

“Het is zo’n opluchting. Het is al 10 jaar bij ons”, zegt psychiater Lieve Thienpont, een van de vrijgelaten artsen, tegen het VRT-netwerk. De 12 juryleden hadden acht uur nodig om de schuldvragen af ​​te wegen en toen ze vrijdagochtend tot hun oordeel kwamen, barstten de meer dan 100 overgeblevenen in de rechtszaal in applaus los.

België is een van de weinige landen die artsen toestaat patiënten op hun verzoek te doden, en een van de twee landen die dit toestaan ​​voor mensen met een psychische aandoening.

Van de ongeveer 2.000 euthanasiegevallen per jaar in België worden er zeer weinig toegelaten omwille van psychische problemen. Strafrechtelijke klachten van families worden pas in hoger beroep toegewezen nadat ze eerst door een lagere rechtbank zijn afgewezen.

Het was iets dat de advocaten van de verdediging boos maakte, van wie sommigen dachten dat er conservatieve politieke krachten waren die werkten om de zaak voor de rechter te brengen, waar een burgerjury de zaak zou beslissen.

“Het is een opluchting voor alle dokters die zo’n zwaar werk moeten doen”, zegt advocaat Walter Van Steenbrugge. “Als het de andere kant op was gegaan, zouden zoveel doktoren in grote problemen zitten”, zei hij, waarmee hij suggereerde dat maar weinigen bereid zouden zijn om te helpen bij euthanasie als dat betekende dat ze zouden worden beschuldigd van moord.

Zelfs als de twee weken durende rechtszaak slordige procedures van sommige artsen en onvolkomenheden in de wet aan het licht bracht, beschermde het uiteindelijk de praktijkprincipes.

“Mensen zullen blijven vasthouden aan het recht op een waardige dood wanneer de dood onvermijdelijk is”, zei Thienpont.