Apenpokken is een virale ziekte die endemisch is in delen van Afrika, maar die recentelijk in veel landen over de hele wereld heeft geleid tot uitbraken.

Tot voor kort werd gedacht dat het werd overgedragen door nauw contact met symptomatische gevallen, en infectie werd bij alle patiënten als symptomatisch beschouwd. Onlangs werden echter specifieke antilichamen gevonden bij asymptomatische maar blootgestelde personen, wat suggereert dat ze op een bepaald moment een subklinische infectie hadden.

Nieuwe preprints geplaatst op medRxiv* Preprint-servers rapporteren de incidentie van subklinische infecties bij personen die seksuele gezondheidsklinieken in België bezoeken. Deze bevindingen kunnen wijzen op de noodzaak van een uitgebreider test- en isolatiebeleid bij mensen die worden blootgesteld aan symptomatische gevallen van apenpokken.

Achtergrond

Eerdere uitbraken van apenpokken waren behandeld in de veronderstelling dat alle infecties symptomatisch waren, dus de isolatie van symptomatische gevallen maakte een einde aan de overdracht.

Uitbraken in de algemene bevolking neigen naar uitsterven met relatief weinig hygiënische maatregelen.”

Het huidige cluster van besmettingen in landen buiten Afrika, waar het virus in voorgaande jaren niet endemisch was, laat enkele significante verschillen zien. Tot op heden zijn er meer dan 25.000 gevallen gedocumenteerd, veel meer dan eerdere uitbraken.

De meeste gevallen komen voor bij mannen die seks hebben met mannen (MSM). Veel van de symptomen zijn gerelateerd aan de anus of externe voortplantingsorganen, en bij sommige patiënten zijn de symptomen erg mild.

Verschillende onderzoekers hebben hoge virale ladingen gerapporteerd in monsters van de anale en genitale gebieden, speeksel en sperma. Deze feiten lijken de mogelijkheid van seksuele overdracht aan te geven, maar roepen ook vragen op over asymptomatische overdracht.

Eerdere literatuur heeft bewijs aangetoond van asymptomatische apenpokkeninfectie, in een seropositieve vorm bij mensen die aan het virus zijn blootgesteld, maar zonder tekenen van infectie. De huidige studie houdt zich bezig met pogingen om direct bewijs te leveren van de aanwezigheid van het virus bij asymptomatische personen met een voorgeschiedenis van contact met bekende gevallen.

Wetenschappers gebruikten een polymerasekettingreactie (PCR) -test specifiek voor apenpokken om monsters te testen die waren verzameld tijdens een seksueel overdraagbare infectie (soa) screening in een seksuele gezondheidskliniek, in mei 2022. Deze monsters werden retrospectief gescreend, aangezien geen van de donoren ze liet zien. diagnose apenpokken.

vinden

De onderzoekers ontdekten genetisch materiaal voor het apenpokkenvirus bij drie van de ~225 mannen die routinematig werden getest op gonorroe- of chlamydia-infectie. Ze gebruikten een anorectaal en/of orofaryngeaal staal, soms in combinatie met een eerste urinestaal, in de hiv/soa-kliniek van het Instituut voor Tropische Geneeskunde in Antwerpen.

Vier patiënten waren positief voor monkeypox-DNA, in vier anorectale uitstrijkjes. Dit werd bevestigd door herhaalde PCR en gelelektroforese. Van de vier had één een perianale uitslag waarvan werd gedacht dat deze te wijten was aan herpes simplex, maar de andere drie waren asymptomatisch op het moment van bemonstering. Bij gebrek aan symptomen werd er geen lichamelijk onderzoek gedaan en werden anorectale uitstrijkjes door de mannen zelf afgenomen.

Van de drie asymptomatische positieve gevallen was er geen enkele gevaccineerd tegen pokken, ze waren allemaal 30-50 jaar oud, hadden het humaan immunodeficiëntievirus (hiv) onder goede controle en hadden meerdere soa’s in hun verleden.

De resultaten leidden ertoe dat de mensen binnen 37 dagen na het eerste monster werden teruggeroepen. Veeg negatief voor deze ziekte.

Geen van hen ontwikkelde symptomen van apenpokken van 2 maanden voor tot 3 weken na de eerste bemonstering. Allen hadden in de maand voorafgaand aan de eerste monstername in ieder geval een voorgeschiedenis van onbeschermde seks met één man, en drie hadden seks tijdens een buitenlandse reis in de 2 weken voordat het monster werd afgenomen.

Geen van beiden had symptomen van apenpokken, voor zover kan worden vastgesteld.

implicatie

De onderzoeksresultaten suggereren dat asymptomatische apenpokken een realiteit is, met drie van de vier positieve tests afkomstig van asymptomatische mannen, wat eerdere indirecte bewijzen van dit fenomeen bevestigt. Een van deze personen had een positieve steekproef vóór het eerste symptomatische Belgische geval, maar had geen geschiedenis van reizen naar het buitenland of bekende gevallen van blootstelling, wat suggereert dat het vroegst gedocumenteerde symptomatische geval in België kan hebben plaatsgevonden tegen een achtergrond van overdracht door de gemeenschap.

Verdere studies zullen nodig zijn om te begrijpen of het virus aanwezig is op andere lichaamsplaatsen bij asymptomatische individuen. Het lijkt echter duidelijk dat bij een hoge virale belasting van anorectale uitstrijkjes, ongeacht de aanwezigheid van huidlaesies, anaal seksueel contact even besmettelijk kan zijn als contact met huidlaesies bij symptomatische patiënten.

Dit zou de hypothese ondersteunen dat MPXV kan worden overgedragen via anale seks, zelfs zonder symptomen.”

Als dat zo is, kan asymptomatische overdracht in de huidige uitbraak belangrijker zijn dan symptomatisch. Dit zou kunnen verklaren waarom zelfisolatie inefficiënt is gebleken bij het stoppen van de verspreiding van het virus.

Eerdere uitbraken zagen de verspreiding van het virus van patiënten met uitgebreide huiduitslag naar huishoudelijke of gezondheidszorgcontacten, door direct contact met het virus in huidlaesies of druppeltjes. Deze uitbraken worden echter gekenmerkt door plaatselijke huiduitslag, op de plaats van inoculatie, door seksueel contact via het anale slijmvlies.

Toekomstige studies moeten fysieke, serologische, PCR-gebaseerde en epidemiologische beoordelingen van zowel gevallen als contacten omvatten, om vragen te beantwoorden zoals: Wat is het percentage asymptomatische infecties; welk deel van het lichaam besmettelijk is; en kan infectie worden voorkomen met condooms of vaccins.

Op dit moment moeten MSM en het grote publiek echter bewust worden gemaakt van de mogelijkheid van asymptomatische overdracht, inclusief seksuele overdracht van asymptomatische dragers. Herevaluatie van het risicovolle gedrag dat ten grondslag ligt aan een dergelijke verspreiding, moet worden aangemoedigd, zodat de volksgezondheid niet onnodig wordt belast door gemakkelijk te voorkomen ziekten.

Contactopsporing en screening van risicopopulaties zijn andere nuttige maatregelen. Ook voor deze groep kunnen vaccins nodig zijn.

*Belangrijke mededeling

medRxiv publiceert voorlopige wetenschappelijke rapporten die niet door vakgenoten zijn beoordeeld en als zodanig niet als afdoend mogen worden beschouwd, als leidraad dienen voor gezondheidsgerelateerde klinische praktijken/gedragingen, of worden behandeld als gevestigde informatie.