Zoals gepubliceerd in de Chicago Daily News, zusterpublicatie van de Chicago Sun-Times:

In de ochtend van 12 maart 1938 werden Chicagoans aan de andere kant van de stad wakker en ontdekten dat ze hun kaarten en globes moesten weggooien. Van de ene op de andere dag werd Oostenrijk, een klein Europees land, van de kaart geveegd, het eerste dat door nazi-Duitsland werd geannexeerd.

Het verhaal vulde de voorpagina van de Chicago Daily News met een kop die luidde: “Oostenrijk is van ons, zegt Hitler.” De kranten van die dag bevatten verschillende inzendingen van journalisten in Europa, Associated Press-bulletins en hoofdartikelen die zich afvroegen wat het lot van Oostenrijk zou kunnen betekenen voor de rest van de wereld.

Het Verdrag van Versailles, ondertekend in 1919 na het einde van de Eerste Wereldoorlog het voorgaande jaar, verhinderde Duitsland en Oostenrijk om zich te verenigen, maar de Duitse leider Adolf Hitler en de nazi-partij schonden verschillende aspecten van het verdrag en kregen weinig of geen weerstand van Groot-Brittannië of Frankrijk. volgens de encyclopedie van het US Holocaust Memorial Museum. Hitler herstelde de dienstplicht in 1935 en stuurde het jaar daarop Duitse strijdkrachten naar het gedemilitariseerde Rijnland aan de Franse en Belgische grens, in strijd met het Verdrag van Locarno van 1927. Gezien de toenemende agressie van Duitsland leek de annexatie van Oostenrijk een natuurlijke ontwikkeling.

In Berlijn was verslaggever van de buitenlandse dienst Wallace R. Deuel getuige van de reacties van Duitsers en andere Europeanen.

“Europa huivert vandaag in het spoor van marcherende troepen en niemand kan zeggen waar de mars zal eindigen”, schreef hij voor het nummer van 12 maart van de krant. “Voorafgegaan door brullende gevechtsvliegtuigen aan het front, begonnen Duitse infanterie-, tank- en andere legerformaties en geselecteerde SS-eenheden vanmorgen om 5.30 uur de grens met Oostenrijk te bestormen – op dringend verzoek van de voorlopige Oostenrijkse regering. , geleid door Hitlers eigen man, Dr. Arthur Seyss-Inquart.”

Een menigte van enkele duizenden verzamelde zich die ochtend buiten de Wilhelmstrasse, een belangrijke verkeersader in de Duitse hoofdstad, “velen van hen uitzinnig van trots en vreugde”, zei Deuel. Sommige vrouwen huilen omdat ze gelukkig zijn.

Een andere correspondent van de buitenlandse dienst, John T. Whitaker, keek toe hoe Duitse troepen de oostelijke stad Innsbruck, net ten zuiden van de Duitse grens, innamen.

“In een langzaam maar motorachtig tempo gleed een dunne rij gecamoufleerde vrachtwagens met hun machinegeweren en antitankkanonnen door de vallei en achter hen het geluid van Duitse laarzen op het Oostenrijkse asfalt”, schreef hij.

Langs de route kwamen mannen en vrouwen uit hun huizen om naar de processie te kijken, zei Whitaker. De Swastika-vlag, die destijds door de nazi’s op grote schaal werd verspreid, begon te wapperen en omstanders begonnen hun handen op te steken in een nazi-groet.

Een AP-bulletin op de voorpagina beschrijft Hitlers “wilde groeten” van duizenden Oostenrijkers toen hij in Linz aankwam. De menigte in de Oostenrijkse stad was “aan het werk in hartstochtelijke extase” toen de kanselier uit zijn auto stapte en de menigte toesprak vanaf het balkon van het stadhuis.

“We moeten nu aan de wereld bewijzen dat verdere pogingen om deze verenigde volkeren te scheiden zinloos zullen zijn,” vertelde Hitler de menigte, en voegde er toen aan toe: “Het zal de plicht zijn van u en Duitsland om bij te dragen aan deze toekomst. Vandaag heb je het Duitse leger zien marcheren, bereid om te vechten voor de Pan-Duitse eenheid, voor zijn vrijheid, voor de grootsheid van Duitsland, Sieg, heil!”

Terug in Chicago waarschuwde de redactie van de krant de lezers voor een naderende oorlog.

“Of de snelle en meedogenloze verovering van Oostenrijk door Duitsland een match zal blijken te zijn die het kruithuis zal verbranden waarop de Europese vrede is gebouwd, kan niemand met zekerheid zeggen”, aldus de redactie. “Dat het een voorbode is van een andere gelijkaardige gebeurtenis, die herhaalde en verhevigde spanningen zal veroorzaken over de Europese vrede, dat is zeker. Dat deze spanningen uiteindelijk die vrede zullen vernietigen en een nieuwe Europese oorlog inluiden, is de overtuiging van elke kanselier in het buitenland.”

De VS, benadrukte de redactie, moesten hun overeenkomst opnieuw evalueren en onmiddellijk beginnen met voortbouwen op de kracht ervan.

De annexatie van Oostenrijk bleek niet de “match” te zijn waarop de krant had gehoopt. Het duurde tot september 1939 voordat het Duitse leger Polen binnenviel en uiteindelijk Groot-Brittannië en Frankrijk ertoe bracht de oorlog te verklaren en de Tweede Wereldoorlog te beginnen.

Verschillende rapporten die dag beschreven de annexatie als “bloedloos”, maar zouden dat niet blijven. Binnen enkele maanden beval het nieuwe regime van het land Joodse bedrijven en synagogen te sluiten en synagogen die in november 1938 niet vlam vatten Kristallnacht (“The Night of Broken Glass”), volgens Encyclopedie van het Holocaustmuseum. Duizenden Oostenrijkse Joden zouden naar concentratiekampen worden gestuurd.