“Mothers In Jazz” is een nieuwe serie, gestart door zanger Nicky Schrire. Dit initiatief heeft tot doel online bronnen te creëren voor jazzmuzikanten die met kinderen werken, voor degenen die ouders willen worden, en voor figuren uit de jazzindustrie die werken met en inhuren van muzikanten die ouders zijn. De inzichten van de voor deze serie geïnterviewde musici bieden waardevolle emotionele, filosofische en logistieke informatie en ondersteuning die voor iedereen laagdrempelig is. “Mothers In Jazz” benadrukt de zeer specifieke rol van zowel een moeder als een optredende jazzmuzikant.

Contrabassist Anneleen Boehme was een sleutelfiguur in de Belgische jazzscene. Hij is vooral bekend als bassist van het befaamde Belgische jazztrio LABtrio, samen met Lander Gyselinck en Bram De Looze. Beïnvloed door zowel klassieke als hedendaagse muziek, bassisten als Charlie Haden, Charles Mingus en componisten als Gavin Bryars, besloot hij te gaan schrijven voor contrabas en orkest. In 2019 richtte hij zijn eigen band Grand Picture Palace op om deze compositie te laten zien. Momenteel werkt hij aan een solorepertoire voor contrabas, dat in 2023 zal worden opgenomen en uitgebracht (WERF Records). Anneleen woont in Izegem in West-Vlaanderen, België met haar twee jaar oude kind.

Nog geen abonnee op onze Wednesday Breakfast Headlines?
Word lid van de mailinglijst voor wekelijkse samenvattingen van Jazz News.

LondonJazz-nieuws: Wat is het beste advies dat je hebt gekregen over het combineren van moederschap en carrière?

Anneleen Boehme: Om te blijven doen wat ik leuk vind, wat ik wil. Om bij elke beslissing bij mijn hart en instinct te blijven. Als ik blij ben, is hij dat ook. Ik vraag me vaak af of ik moet stoppen en een baan van 9 tot 5 moet zoeken om mijn dochter vaker te zien. Maar ik zal de meest ongelukkige moeder zijn. En wat zou hem dat goed doen?

Een dierbare vriendin/moeder/muzikant vertelde me (nadat ik had gezegd hoe schuldig ik was dat ik er niet was voor mijn dochter): de tijd die je met haar hebt, ben je er 100%. Ook al zijn jullie maar met z’n tweeën tv aan het kijken. Omdat je weet dat tijd kostbaar is, pak je het met beide handen aan. Weg zijn om een ​​concert te spelen is in zekere zin hoe je je eigen energie en mentale gezondheid kunt opladen: je hebt ‘me-time’ gehad en kunt je nu concentreren op de kleine beestjes. Zo geef je meer aan je dochter dan andere mensen met een ‘normale’ baan kunnen geven.

LJN: Welke informatie of advies zou je willen hebben gekregen dat je niet hebt gekregen (en met vallen en opstaan ​​of onderweg hebt moeten leren)?

AB: Dat het ook goed zou komen met hem, zelfs als ik me niet al te veel zorgen zou maken of mijn best zou doen. Schuld vreet me soms levend op als ik ga lesgeven of spelen. Nu begin ik te zien hoeveel hij heeft geleerd van muziek in huis, en zelfs van het feit dat veel andere mensen op hem passen terwijl ik weg ben. Hij wordt steeds onafhankelijker en staat open voor nieuwe mensen. Ik had me niet al te veel zorgen moeten maken 🙂

LJN: Je beste tips voor andere moeders in de jazz:

AB: Probeer je te concentreren op de tijd die je daadwerkelijk met je kind kunt doorbrengen en plan momenten samen in. Zodat uw kind weet: die woensdagochtenden zijn alleen ik en mama, quality time. Het is heel ontspannend voor je geest om te weten wat er gaat komen en te weten dat je inderdaad in staat bent om ‘structuur’ aan te brengen in het leven van je kind.

LJN: Baby/kind versnellingstips voor reizen/tour/optredens:

AB: Ik heb nog geen kans gehad om met mijn dochter te toeren.

LJN: Wat verbaast je als je ouder wordt en betrokken blijft bij je professionele activiteiten en ambities?

AB: 1) Dat ik het speelplezier moet herwinnen. Ik heb niet genoten van mijn eerste concert nadat mijn dochter was geboren, omdat ik zo betrokken was bij haar, niets voor haar. Ik ben bang dat ik het nooit leuk zal vinden om op het podium te staan ​​zoals ik deed voordat ik moeder werd. Gelukkig kan ik nu gerust zeggen dat de vreugde en de vonk van het leven op het podium terug is en levend als voorheen.

2) Dat deze vraag me vaak gesteld zal worden. Mensen vragen nooit aan een man die net vader is geworden hoe hij verder zal gaan met een carrière in de muziek en het vaderschap, ze gaan ervan uit dat hij alles kan doen wat hij wil en niets hoeft op te geven. Wat ik weet van mijn vader/vriend muzikant is niet waar. Ze staan ​​voor dezelfde uitdagingen als vrouwen. Ze worstelen ook met schuldgevoelens.

LJN: Welke grenzen heb je voor jezelf gesteld als moeder in de jazz (kan te maken hebben met reizen/tours, ruiters, persoonlijke parameters, beslissingen over kinderopvang, enz.)?

AB: Ik plan dagen of zelfs uren en momenten met mijn dochter, zodat ik altijd weet dat ik tijd voor haar heb als ik buiten ben om te spelen. Het zit opgesloten in mijn agenda, dus ik voel me veilig dat ik mijn best doe. Mijn momenten zijn voorbij, ik probeer ten volle te leven en van elk moment te genieten zodat mijn mentaliteit weer helemaal kan opladen. Maar ik ben ook aardig voor mezelf en sta mezelf toe om op elk moment de emoties te hebben die ik wil. Ik laat verwachtingen los en probeer zoveel mogelijk in het moment te leven. Vandaag is goed zoals het is. Morgen is pas morgen.

KOPPELING: Artiestenpagina bij Aubergine Artists
Het complete archief van Nicky Schrire’s Mothers in Jazz-serie