“ECONOMIE in de bouw”, kopte de Darlington & Stockton Times deze week 150 jaar geleden toen het verhaalde hoe een Darlington-ondernemer een product creëerde dat een van de bepalende kenmerken van ons gebied zou worden.
“Woensdag werden verschillende experimenten uitgevoerd met de constructie van nieuwe bakstenen – gemaakt van slakken – bij een van Cleveland’s toonaangevende bedrijven”, aldus een bericht in de zusterkrant Echo.
Dit is het uiterlijk van glanzende blauwgrijze slakkensteentjes. Slakken bakstenen.
Typische achterbaan van Tees Valley, omzoomd met scoria-stenen – deze bevindt zich in het Eastbourne-gebied van Darlington
Het wordt “scoria-baksteen” genoemd van een Grieks woord dat “vuil of vuil” betekent. De Romeinen pasten het woord toe op hete, donkere lava die werd verspild vanaf de top van een vulkaan.
De hoge ovens van Middlesbrough produceerden grote hoeveelheden slakken die in de drassige zoutvlakten werden gedumpt om riviermuren te bouwen totdat Joseph Woodward, van wie we denken dat hij een schoenenschuur bij Priestgate had gerund, op het briljante idee kwam om gesmolten slak in vormen te gieten. , opwarmen (of uitgloeien) en vervolgens verwijderen als een baksteen.
“Met wat we weten, hoeven we nauwelijks te zeggen dat het experiment zeer succesvol was”, zegt D&S. “Sommige mensen die twijfelen aan de bruikbaarheid van Mr. Woodward was behoorlijk bekeerd door wat ze woensdag zagen. De feiten zijn behoorlijk belangrijk.”
Ze zagen dat de slakkenstenen vrijwel onbreekbaar en waterdicht waren.
Ze worden gebruikt om de onverharde vloeren van door ziekten aangetaste werven te bekleden, zodat hopen rioolwater kunnen ontsnappen, en ze worden gebruikt om goten te bekleden zodat het water kan weglopen.
Navvies omzoomde een deel van Marton Road, Middlesbrough, met scoria-stenen in augustus 1902. Afbeelding met dank aan Vintage Middlesbrough, door Norman Moorsom
Stockton kocht de eerste lading slakkenstenen en al snel waren er veel onverharde wegen ten zuiden van Durham en de Tees Valley mee bedekt – hun duurzaamheid betekende dat ze bestand waren tegen de wielen van een paardenkoets met stalen frame. In de late jaren 1890 beval Darlington dat al zijn werven om gezondheidsredenen worden bekleed met slakkenstenen.
Eenmaal opgesteld in Tees Valley, exporteert Mr Woodward. In 1912 werd 62.881 ton scoria-stenen – we denken het equivalent van 11 miljoen bakstenen – verscheept vanuit Teesmouth, waarvan 37 procent naar Canada en 36 procent naar West-Indië. Rotterdam is tot op de dag van vandaag gevuld met Tees Valley-slakken. Onze scoria-stenen zijn ook te vinden in België, de VS, Zuid-Amerika en Afrika.
Scoria-stenen in Vane Terrace, Darlington, met de bedrijfsnaam van de heer Woodward, Tees Scoria Brick Co, erin gedrukt
Maar als de auto komt, willen bestuurders een vlottere rit dan stenen wegen kunnen bieden. In de loop van de tijd werden de hoofdstraten geplaveid en de scoria-stenen overleefden alleen in de achterste steegjes.
Het bedrijf van de heer Woodward ging uiteindelijk failliet in 1966 en werd officieel gesloten in 1972.
Een straat in het Eastbourne-gebied van Darlington, omzoomd met scoria-stenen met ruitpatroon
Naarmate het fabricageproces echter geavanceerder werd, werden sommige van de scoria-ontwerpen decoratiever – de dubbele zeshoekige in elkaar grijpende stenen waren een lust om naar te kijken. Ze zijn gewild geworden als ontwerpkenmerken op opritten naar luxe huizen in de omgeving, wat bewijst dat deze bakstenen mortels echt meer zijn dan ze lijken.
WIJ zijn altijd benieuwd naar scoria-stenen – zijn er ongebruikelijke stenen of displays in uw regio? Stuur een e-mail naar chris.lloyd@nne.co.uk indien beschikbaar.
“Valt vaak naar beneden. Algemene tv-fan. Ongeneeslijke zombie-fan. Subtiel charmante probleemoplosser. Amateur-ontdekkingsreiziger.”
