In het streamingtijdperk is de aarde plat – zo groot als een scherm – met reizen naar verre bestemmingen slechts een klik verwijderd en een maandelijks abonnement. We zijn door een wereld van keuze gereisd en hebben de beste nieuwe internationale films voor u geselecteerd om te bekijken.

‘binti’

Huur op Amazon.

Pas toen ik lachte, huilde en in spanning op mijn nagels beet terwijl ik naar “Binti” keek, realiseerde ik me dat het was getagd in de categorie “kinderen” op Amazon. Deze Belgische film, geregisseerd door Frederike Migom, toont een prestatie die zelden wordt vertoond in de Amerikaanse kindercinema: hij combineert de serieuze problemen van rassenongelijkheid en immigratie in een verhaal dat vermakelijk is zonder het publiek ooit te vernederen. Hartverscheurend en exploderend in deze film is de 11-jarige Binti (gespeeld door de levendige Bebel Tshiani Baloji), een Congolese immigrant zonder papieren die met zijn vader in België woont. Ze is een door sociale media geobsedeerde tween met een aanzienlijke online aanhang, die video’s verzamelt die een vleugje glamour geven aan haar precaire leven.

Wanneer een politie-inval Binti en haar vader dwingt het huis te ontvluchten waar ze met andere immigranten zonder papieren kraakten, kruist ze het pad van Elias (Mo Bakker), een blanke tiener die worstelt met de scheiding van haar ouders. Met een wonderbaarlijk vertrouwen in de mensheid dat typisch is voor kinderfilms, besluiten Elias en zijn moeder Binti en haar vader te beschermen. Al snel plande deze resulterende noodfamilie een benefietdansvoorstelling voor het dier dat Elias aanbad, Oke, een bedreigde diersoort verwant aan giraffen en endemisch in de Democratische Republiek Congo. Warmte en komedie gaan zeker door deze capriolen, maar wanneer de personages worden geconfronteerd met de dreiging van deportatie, behandelt Migom ze met duidelijke ernst en verbindt ze alles tot een realistische climax in een oneerlijke en optimistische weergave van de wereld over het potentieel van mensen. – en vooral kinderen – om dingen beter te maken.

‘Werk’

Streamen op HBO Max.

Het gestroomlijnde, spannende en uiterst schokkende ‘Workforce’ ontvouwt zich in de eerste helft als een ruig Kafkaëske drama over uitgebuite arbeiders. Nadat hij zijn broer heeft verloren door een arbeidsongeval, probeert Francisco (Luis Alberti), een bouwvakker in Mexico-Stad, compensatie te krijgen voor zijn zwangere schoonzus en wordt gehinderd door een onverschillige en corrupte bureaucratie. In sterk gestructureerde neorealistische scènes beschrijft regisseur David Zonana het dagelijkse zwoegen van Francisco en zijn medewerkers. Niet alleen werken de mannen de hele dag hard om luxe huizen te bouwen die er onfatsoenlijk uitzien in vergelijking met hun eigen krappe, lekkende hutten, maar ze lijden ook onder de routinematige vernederingen van de werkplek: lange uren, gemiste betalingen, inhoudingen voor kleine fouten.

Maar halverwege krijgt dit langzaam brandende gootsteendrama plotseling vorm, wanneer een duistere wending Francisco en zijn collega’s ertoe brengt het huis over te nemen en er met hun gezin in te gaan wonen. De beraadslagingen en onderhandelingen van de groep – en hun verbazing over de relatieve luxe die nu voor hen beschikbaar is – zijn ontroerend en meeslepend om te zien. Maar de angst houdt aan en groeit door alles heen, terwijl Francisco verandert in een glibberige en moreel dubbelzinnige figuur. Zonana houdt zijn kaarten tot het einde tegen zijn borst en vouwt scherpe kritiek op klassenonrecht en kapitaalcorruptie in een spannende thriller.

Deze Malayali-superheldensaga begint met een letterlijke explosie. In een klein dorpje in de Zuid-Indiase staat Kerala treft een bliksemschicht veroorzaakt door een zeldzame astronomische gebeurtenis twee mannen tegelijk: Jaison (Tovino Thomas), een knappe jonge kleermaker die ervan droomt naar Amerika te verhuizen op zoek naar werk; en Shibu (Guru Somasundaram), een excentrieke verschoppeling wiens lang verloren liefde net is teruggekeerd naar de stad. Deze film zorgt meteen voor een interessant mysterie. Welke van deze twee mannen, die allebei meteen blauw slijm ophoesten en objecten verplaatsen met hun gedachten, zijn de superhelden uit de titel van de film (“minnal” betekent “bliksem”)? En zullen het teamgenoten of tegenstanders zijn?

In een slimme, verhalende truc verduidelijkt “Minnal Murali” deze vragen pas na minstens een uur in de film, maar volgt in plaats daarvan de twee regerende leiders met evenveel empathie en intelligentie. Jaison, gekleed in een vechtlustige vermomming, gebruikt zijn nieuwe krachten om de onwetende en corrupte agenten van de stad een lesje te leren, terwijl Shibu zijn verliefdheid verdedigt tegen wellustige mannen en banken berooft om de zieke dochter van de vrouw te helpen. Jaison ondertekent zijn capriolen onder de naam Minnal Murali, en wanneer het dorp aanneemt dat Shibu’s avonturen ook werden uitgevoerd door dezelfde gemaskerde man, ontstaat er verwarring en rivaliteit. Eindelijk staat er op het spel, maar voor het grootste deel voelt de film van Basil Joseph minder als een superheld en meer als een charmante provinciale komedie. Met een fantastische cast, geniet de film van de charmante eigenaardigheden van een klein dorp en de eenvoudige ambities die zelfs de machtigste inwoners drijven.

‘Gritt’

Streamen op Mubi.

‘Gritt’ is de bijnaam van Gry-Jeanette, de uitvoerende artiest in het hart van Soimer Guttormsens Itonje-films, maar het kan ook een verwijzing zijn naar de kwaliteiten die onze koppige, koppige hoofdpersoon kan bezitten. Toen we Gritt voor het eerst ontmoetten, was hij in New York met een Noorse theatergroep als assistent van een actrice met het syndroom van Down, die hij zowel benijdde als verachtte. Het is de laatste in Gritts reeks pogingen om door te dringen in de wereld van de avant-garde kunst, en het lijkt veelbelovend als lokale theaterregisseurs hem in contact brengen met een collega in Oslo.

Echter, zoals we snel leren, heeft Gritt noch de middelen (hij heeft geen stabiel huis en geen overheidssubsidie ​​vanwege zijn gebrek aan ervaring) noch de integriteit om zijn verheven ideeën in daden om te zetten. In Oslo loopt hij stage bij The Theatre of Cruelty en begint hij te werken aan een project met lokale Syrische vluchtelingen, om alles te verspillen aan slechte beslissingen en egoïstische leugens – een wending die uiteindelijk tot enig zoeken naar zielen leidt. Met echte kunstenaars uit New York en Oslo die als zichzelf verschijnen, en de hectische handheld cinematografie die reality-televisie lonkt, kan “Gritt” zelf soms aanvoelen als performancekunst – karakterportretten die kijkers voortdrijven met een zeer dubbelzinnig maar onderwerp meeslepend, met ongelooflijke inzet gespeeld door Birgitte Larsen.

‘Stilte Vuur’

Streamen op Ovidius.

Persoonlijk en politiek zijn op interessante wijze met elkaar verweven in Federico Atehortúa Arteaga’s meditatieve documentaire essay. De regisseur was oorspronkelijk van plan een film te maken over wat algemeen wordt beschouwd als het begin van de Colombiaanse cinema: een herhaling van de moordaanslag op de toenmalige president, Rafael Reyes, in 1906 voor een fotografisch verslag. Terwijl ze aan dit project werkte, ontwikkelde Atehortúa Arteaga’s moeder een geval van plotselinge stomheid die artsen niet konden verklaren. In ‘Mute Fire’ put de regisseur uit de associatieve verbinding tussen deze twee gebeurtenissen en verweeft ze samen in een geïnspireerd onderzoek naar de performance, het trauma en de onuitgesproken manieren waarop de bevolking van Colombia het zwaarst wordt gedragen door de bloedige oorlog.

Aan de hand van archiefbeelden en homevideo’s onthult Atehortúa Arteaga een onderzoek naar de rol die beelden spelen in het familiegeheugen en de geschiedenis. Behendig, met poëtische nasynchronisatie, stelt hij de vroege films van Thomas Edison samen en herschept beroemde executies; controverse rond een van de eerste films die in Colombia werd gemaakt, waarin de dood van politiek leider Rafael Uribe Uribe werd gefilmd; en het “vals-positieve” schandaal van het Colombiaanse leger, waarbij duizenden onschuldige mannen en vrouwen betrokken waren die werden vermoord en die werden beschouwd als gevechtsmoorden tijdens het recente burgerconflict in het land. Oorlog, zo demonstreert Atehortúa Arteaga op schrijnende wijze, wordt bestreden met beelden zoals het is met wapens, en omdat beelden door de tijd heen blijven bestaan, zo ook vele strijdwonden.