Hij kondigde afgelopen juni aan met pensioen te gaan na een lange muziekcarrière die eind jaren zestig begon. Zijn ambient repertoire omvat vele symbolische titels, zoals “On a soif”, “Jules César” en vooral “E viva Mexico”, die de Belgische populaire cultuur hebben gemarkeerd.

Het was in het kraamkliniek van Elsene dat Jules Jean Vanobbergen zijn eerste stem liet horen op 6 juli 1936. Op driejarige leeftijd gaf hij zijn eerste openbare optreden in Derby, een bistro in Koekelberg, waar hij Rina Ketty’s “J’attendrai” vertaalde , zegt hij in zijn biografie uit 2015.

Toen de oorlog uitbrak, vluchtte zijn vader naar de vrije zone, in Bordeaux. Kleine Jean werd toen toevertrouwd aan haar grootvader van moederszijde, Jules Van Eeckhout, in Koekelberg.

Jules Jean bracht zijn jeugd en jeugd door in Molenbeek, tussen vrienden, sport en film. Op zestienjarige leeftijd verliet hij de school om naar de academie te gaan, omdat hij schilder wilde worden. Hij deed eerst militaire dienst op vliegbasis Florennes, waar hij eerst als drummer lid was van het legerkamerorkest, daarna op Zeelik.

waar icoon

Voordat hij Grote Jojo, “Lange Jojo” in het Nederlands, en de auteur van verschillende stemmingsliedjes werd, had deze besnorde man ook andere banen.

Ze werkte halverwege de jaren vijftig als visagiste in een woonwinkel, maar werd dankzij haar kennis van het onderwerp uiteindelijk als specialist overgeplaatst naar de afdeling jazzopnames. Daarna werkte hij bij National Music, het bedrijf dat het jukeboxmerk Würlitzer in België beheert, waar hij verantwoordelijk was voor het programmeren van deze machines, zegt hij in zijn biografie.

Zijn eigen muzikale carrière begon in de late jaren zestig, met de wens om liedjes te schrijven “to party”, een succesvolle weddenschap. De eerste 45 toeren Grand Jojo – een bijnaam die hij kreeg van zijn schooltijd in Koekelberg – en het bedrijf werden in 1969 uitgebracht door Olympia, en al snel gevolgd door een tweede werk. Zijn populariteit werd gelanceerd.

Begin jaren 70 bracht hij zijn liedjes uit onder het label Vogue Belgique, net zoals Johnny Hallyday in het bijzonder… Hij ontmoette er ook een trouwe vriend: Claude Barzotti. Zijn eerste 45 toeren met Vogue, met de titel “Don Juan”, was een echt succes.

Gevolgd door titels als “Le French Cancan” (1973), de eerste hit “Lange Jojo” in Vlaanderen en “Victor le footballiste” (1974). In 1978 landde ook Lou Depryck op Vogue. Het begin van een mooie vriendschap, want Lou zal tegelijk de producer zijn.

Tot zijn eerste titels behoort nog steeds “Le Tango du Congo”, uitgebracht in 1972. Vooral “Jules César” en het bekendere “On a soif” volgden.

En lang leve Mexico

“E viva Mexico”, uitgebracht in 1986 ter gelegenheid van het Rode Duivels-epos op het WK in Mexico, blijft een van zijn essentiële hits. De titel is sindsdien het volkslied geworden van de sport die in 50 landen wordt gespeeld. We kunnen het lied ook horen bij de val van de Berlijnse Muur of in films met Clint Eastwood of Gene Hackman, zei de zangeres tijdens een vertolking van haar 2014 WK-lied “Viva Brasil”.

Op 11 mei 1998 werd ook Jules Jean Vanobbergen in mei 1998 benoemd tot Ridder in de Leopoldsorde.

Zijn Best of, uitgebracht in 2012, biedt een blik op zijn hele carrière.

Op 20 juli 2015, op 79-jarige leeftijd, keerde Le Grand Jojo terug naar de Bal National in Marrolles, na een aantal jaren van afwezigheid, begeleid door zijn orkest, om bijna al zijn repertoire opnieuw te branden.

Zijn biografie, “Alles gaat heel goed”, werd gepubliceerd in oktober 2015.

In 2018, nadat de Belgische voetbalbond Damso had afgewezen, bracht Grand Jojo zijn eigen lied uit, “Goal Goal Gooaal”, ter ondersteuning van de Rode Duivels tijdens het wereldkampioenschap voetbal in Rusland.

Het jaar daarop opende de zanger zijn eigen museum in Boussu-Lez-Walcourt in de provincie Henegouwen, in aanwezigheid van Frédéric Franois en Claude Barzotti.

Zijn vriend Cyril Forthomme, de archivaris en beheerder van dit museum, bevestigde op woensdagavond 1 december 2021 het overlijden van de populaire icoon na een lang ziekbed. “Zijn herinnering zal voortleven dankzij zijn liedjes die zullen blijven worden uitgezonden voor zang, dans, feesten en het brengen van een goed humeur. Dit is de kracht van populaire liedjes”, bracht hij hulde aan haar.