Hoe snel vergeten we het.

Nog niet zo lang geleden werd België – een prachtig land gelegen tussen Nederland, Duitsland en Frankrijk in het midden van West-Europa – het slachtoffer van de pogingen van de nazi’s om de wereld te regeren. Er was geen hoop op Belgische vrijheid.

De deelname van de Verenigde Staten aan de Tweede Wereldoorlog, en de rest, is een lange geschiedenis van vriendschap en steun tussen Europa en Amerika, vooral de NAVO-alliantie waarvan België een van de eerste ondertekenaars was.

Niet dat deze geschiedenis verfrissing nodig heeft, maar nog niet zo lang geleden bezochten mijn vrouw en ik België en, om je de waarheid te zeggen, de Belgen die we ontmoetten konden niet wachten om het aan ons te onthullen – alsof ze tegen ons praatten. alle Amerikanen zo’n zestig jaar later – hun eindeloze en voortdurende dankbaarheid voor wat de Verenigde Staten voor hen en hun families hebben gedaan.

Kortom, toen België en andere Europese landen iemand nodig hadden om het hoofd te bieden aan de pestkoppen – door het mobiliseren van de middelen, het geld, de uitrusting en, het allerbelangrijkste, zowel de mannen als de vrouwen van de strijdkrachten – trad Amerika op om precies dat te doen.

En de Belgen vertelden ons iemand die ze nooit zullen vergeten.

Ik denk dat België eindelijk is vergeten wat het betekent om op te komen voor het goede en het slechte te verslaan.

En dit wordt gedaan door de frisbeewerper te negeren.

De afgelopen week werd een groep tieners uitgesloten van deelname aan het European U-17 Youth Ultimate Championship 2024.

Wat hebben deze jonge frisbeewerpers gedaan om straf te verdienen? Ze komen uit Israël.

Dat klopt. Een land dat slachtoffer is van de gewelddadige verlangens van een ander land, weigert een Israëlisch jeugdteam van frisbeewerpende tieners te laten strijden tegen andere tieners vanwege de dreiging met geweld van anderen.

In plaats van de veiligheid te garanderen die op dit moment nodig is, in plaats van het wetshandhavingspersoneel te leveren dat nodig is in de huidige situatie, en in plaats van de daders van gewelddadige demonstraties de schuld te geven omdat Israëlische kinderen frisbees gooiden, gaven de Belgen het gewoon op.

Wat zijn ze aan het doen?

Ze weigerden Israëlische tieners te laten concurreren, omdat ze zich zorgen maakten over de veiligheid.

In plaats van de veiligheid te verscherpen, in plaats van de hele competitie af te gelasten omdat de organisatoren het moment niet aankonden, en in plaats daarvan – zoals Amerika tientallen jaren geleden deed – mensen te helpen die onder vuur lagen, gaf België de slachtoffers de schuld.

Ik ben niet verrast door wat de Belgen deden, want er gebeuren tegenwoordig veel dingen, vooral als de slachtoffers Joden zijn.

Maar ik ben diep teleurgesteld in een land dat heeft beloofd om voor altijd degenen te herdenken die hun leven hebben gered in de Tweede Wereldoorlog en de principes die Amerika daartoe dwongen.

Simpel gezegd: Amerika staat voor goed en tegen kwaad.

In dit geval is de juiste handelwijze om alle kinderen te laten meedoen of geen van hen toe te laten.

België heeft de verkeerde weg gekozen. Hoe snel vergeten ze het.

Brian Greenspun is redacteur, uitgever en eigenaar van Sun.