PARIJS (AP) — Het enige wat Remco Evenepoel afremt op weg naar de Olympische geschiedenis is een lekke band en de finish.

Deze wielrenner uit België werd de eerste racer die zowel de wegwedstrijd als de tijdrit won Zomerspelenmeedogenloos aanvallend over de drie beklimmingen van Montmartre en zo’n voorsprong opbouwen richting de finish bij Pont d’Iéna dat Evenepoel in de laatste kilometers van fiets kon wisselen en toch vroeg aan zijn feest kon beginnen.

Hij hief zijn armen in de overwinning toen hij zaterdag een brug over de rivier de Seine overstak en een paar stappen na de finish stopte om te genieten van het gejuich van de Eiffeltoren. biedt nog een laatste mooie achtergrond naar wegraces op de Olympische Spelen in Parijs.

“Te veel drama”, zei Evenepoel glimlachend. “Vrijwel zeker met nog vier kilometer te gaan en een lekke band hielp niet om de stress en opwinding van het moment te verminderen. Dit was echter opnieuw een droom die uitkwam.”

Valentin Madouas, die laat in de race het tempo probeerde vast te houden, behield het zilver, terwijl de Franse landgenoot Christophe Laporte brons pakte van een groep met Matteo Jorgensen uit de VS, Ben Healy uit Ierland en Marco Haller uit Oostenrijk.

De twee medailles voor Frankrijk waren de eerste in de Olympische wegwedstrijd voor heren in 68 jaar.

“Wat ze voor ons deden”, zei Thomas Voeckler, voormalig profspeler en nu manager van het Franse nationale team, “was buitengewoon.”

De langste Olympische wegwedstrijd in de geschiedenis werd versoepeld tot een reeks aanvallen tegen het einde, toen Evenepoel eindelijk zijn zet deed. De race werd echter een groot drama toen hij voor het Louvre inhaalde en zijn band lek begon te raken.

De 24-jarige atleet uit Vlaanderen stak zijn handen omhoog voor hulp, stapte snel af en begon tegen zijn team te schreeuwen dat ze zijn reservefiets moesten pakken. De motor was binnen enkele seconden klaar en Evenepoel was weer op weg naar een historische tweede gouden medaille.

“Hij is gewoon een klasse hoger”, zei Healy, die ook probeerde bij Evenepoel te blijven voordat hij uiteindelijk naar de tiende plaats zakte. “Als zijn voeten zo zijn, wat kun je dan doen? Het is moeilijk om te overleven met zulke voeten.”

De overwinning vormde het sluitstuk van een paar spectaculaire weken voor Evenepoel, die begonnen met een derde plaats in de Tour de France.

“Ik heb deze maand alles bereikt wat ik wilde bereiken”, zei hij. “Mijn seizoen, ik kan het niet beschrijven.”

Zaterdag vormde zich snel een aparte groep van vijf renners na een neutrale start vanuit het Trocadéro, waar fans zich in de schaduw van de Eiffeltoren verzamelden om hen uit te zwaaien. Omdat er geen echte dreiging tussen hen was, was de groep tevreden met het feit dat het gespleten peloton in veertien minuten een aanzienlijke voorsprong kon opbouwen terwijl de racers het Franse platteland binnenreden.

Ze passeerden het Paleis van Versailles, de thuisbasis van de Olympische paardensportwedstrijden, en de Saint-Quentin-en-Yvelines Nationale Velodrome, voordat ze begonnen met het overwinnen van de 21 steile beklimmingen die verspreid liggen over de 273 kilometer lange route.

De smalle weg keerde al snel terug naar de Franse hoofdstad en de druk nam toe om de kloof te herstellen.

Wat de inspanningen tijdens de Olympische wielerwedstrijden op de weg ingewikkeld maakt, is dat racers, in tegenstelling tot de meeste professionele races, geen radio’s mogen gebruiken. De enige manier waarop het peloton kan beoordelen hoe ver ze achter staan ​​is dus door een whiteboard omhoog te houden door de motorcoureurs, of door terug te keren naar de teamauto’s en de situatie met hun coaches te bespreken.

Het waren de Nederlandse, Deense en Belgische ploegen die het peloton op de terugreis naar Parijs aanvoerden.

Het veld verzamelde zich ongeveer 70 kilometer (43 mijl) van de finishlijn toen Evenepoel de eerste echte aanval uitvoerde, waarna het peloton er snel op reageerde. de nieuwe Olympische tijdritkampioen. Verdere aanvallen dienen om het tempo op te voeren, en renners die het tempo niet kunnen bijhouden, blijven plotseling achter.

De racefavorieten, onder leiding van de Nederlander Mathieu van der Poel en de Belgische rivaal Wout van Aert, vielen aan op de eerste beklimming van Montmartre, waar duizenden vlagzwaaiende fans die zij aan zij stonden urenlang hadden gewacht op de trappen van de witstenen basiliek. van de Sacre Coeur om te kijken naar wat iedereen hoopte dat het race-bepalende moment zou zijn.

Evenepoel bezorgde hen een onvergetelijk optreden.

Hij overbrugde het voorste peloton met ongelooflijke kracht, werkte kort samen met Madouas en liet de Fransman vervolgens achter zich. Evenepoel vergrootte het gat snel met bijna een minuut op de slotklim van Montmartre, een tijdbuffer die uiteindelijk goed van pas kwam toen zijn band vlak voor het Louvre lek begon te lopen.

“Ik wist dat Montmartre niet echt de juiste klim voor mij was. “De andere twee beklimmingen liggen mij beter”, aldus Evenepoel. “Ik bleef echter elke keer dat ik bergop ging zo hard mogelijk proberen en probeerde het stabiel te houden. Uiteindelijk was het genoeg, dus wat kan ik zeggen?”

Indonesisch: ___

Olympische Spelen AP: https://apnews.com/hub/2024-paris-olympic-games