Hoewel uit opiniepeilingen blijkt dat rechtse politici in verschillende Europese landen het volgende maand goed zullen doen bij de verkiezingen voor de Europese Unie, worden ze in Franstalig België geconfronteerd met een regionale mediaboycot.

Dit informele en gezamenlijke verbod betekent dat de producten effectief buiten de nieuwspagina’s en radiogolven in Wallonië worden gehouden.

Deze media-acties zijn een echo van het ‘cordon sanitaire’ dat wordt ingevoerd door reguliere politieke partijen die weigeren zich te associëren met extreemrechtse groeperingen.

Deze systematische vernedering verklaart volgens deskundigen waarom rechtse Waalse politici volledig worden gemarginaliseerd, in tegenstelling tot hun tegenhangers in Vlaanderen, het Vlaams-Nederlandstalige noordelijke deel van België.

Daar geven lokale media zendtijd aan rechtse politici, net zoals ze dat doen aan politici van andere partijen.

Hun aanpak is vergelijkbaar met die van buurland Nederland, waar de extreemrechtse Vrijheidspartij van Geert Wilders in november een verrassende overwinning behaalde bij de nationale verkiezingen.

Met de komst van extreemrechtse groepen naar gebieden die tot nu toe door meer centristische partijen werden gecontroleerd, is het niet onmogelijk dat het Waalse ‘cordon sanitaire’ zou kunnen verdampen.

Dit is vooral relevant omdat België op 9 juni zijn eigen nationale verkiezingen houdt, tegelijk met de verkiezingen voor het Europees Parlement in de hele Europese Unie.

Het ‘cordon sanitaire’ voor reguliere politieke partijen geldt op alle lokale, regionale en nationale niveaus.

Maar alleen in Wallonië voerden de media soortgelijke praktijken in.

“Journalisten reiken geen microfoons aan, dus extreemrechtse partijen kunnen niet in prime time worden gehoord en zijn bekend bij de meerderheid van de Walen”, zegt Francois Debras, hoogleraar politieke wetenschappen aan de Universiteit van Luik, in het Franstalige gedeelte. van België.

Politieke blokkades ontstonden voor het eerst regionaal in 1988, toen de Vlaamse rechtse partij Vlaams Blok winst boekte bij de lokale verkiezingen, aldus CRISP, een niet-gouvernementele onderzoeksorganisatie op het gebied van sociale en politieke kwesties.

Boycots verspreidden zich in de jaren negentig over het Belgische politieke landschap, nadat de zetels van het Vlaams Blok in het federale parlement van twee naar twaalf zetels waren gestegen en in Wallonië de rechtse partij Front National opkwam.

Belgische reguliere groepen zeggen dat het anti-immigratiestandpunt van beide partijen in strijd is met het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens, een argument dat de basis is geworden voor systemisch verzet.

De afgelopen dertig jaar zijn de rechtse groepen in Wallonië er slechts in geslaagd twee zetels in het lagerhuis van het Belgische parlement te veroveren.

Het Front National won in 1991 één zetel en de Volkspartij in 2010 nog een zetel.

Beide eurosceptische groepen zijn ontbonden.

Analisten zeggen dat de nativistisch-nationalistische retoriek van extreemrechtse groepen minder aandacht heeft gekregen in het Franstalige gebied van België dan in het Nederlandstalige gebied, of in buurland Frankrijk of Nederland.

Volgens hen komt dit doordat de Waalse identiteit zelf moeilijk vast te pinnen is.

“In ieder geval definiëren ze zichzelf meer als een reactie tegen anderen”, vooral de Vlaamse fractie die pleit voor regionale onafhankelijkheid, zei Debras.

Raoul Hedebouw, hoofd van de linkse Arbeiderspartij in België, kwam met een andere visie.

De Belgische Walen, zei hij, voelen zich met elkaar verbonden en vertegenwoordigd door politici die naar hen luisteren.

In Wallonië organiseren vakbonden workshops en trainingen, bijvoorbeeld over burgerschap, wat de weerstand tegen extreemrechtse groeperingen versterkt.

“Het bestaan ​​van deze instanties beperkt de invloed van racistisch of extremistisch discours… dat een gevoel van gebrek aan verbondenheid en maatschappelijke inclusie tegengaat,” zei Debras.

Maar extreemrechts in België is veranderd sinds de laatste nationale verkiezingen in 2019.

Een nieuwe partij, Chez Nous, werd in 2021 gevormd met de steun van het Vlaams Belang Vlaams Blok na een naamswijziging in 2004 en de Franse extreemrechtse National Rally, onder leiding van Marine Le Pen.

De partij profileert zich als “de enige patriottische partij” in Wallonië, met als doel terrein te winnen in de regio.

De steun van Chez Nous is niet getest in kiezersenquêtes en heeft, in tegenstelling tot het Vlaams Belang, niet deelgenomen aan de EU-verkiezingen.

Maar ze willen toegang krijgen tot het Waalse regionale parlement en, nog belangrijker, tot de federale vergadering, waar zelfs één zetel hen toegang zou geven tot politieke financiering.

“Een federale wetgever was ons oorspronkelijke doel. Daarna hebben we vijf jaar de tijd om ons te ontwikkelen”, vertelde Noa Pozzi, vertegenwoordiger van Chez Nous voor de regio Luik, aan AFP.

Om een ​​boycot van de lokale media te voorkomen, heeft de partij zich tot de sociale media gewend, waar haar berichten evenveel aandacht hebben gekregen als die van de reguliere liberale partijen, zo blijkt uit gegevens van een controlebureau.

gek/rmb/raz/gil

Dit artikel is zonder wijziging van de tekst gegenereerd op basis van een geautomatiseerde feed van een persbureau.