Na de Noren, het is een rebelse Franse strandhandbalspeler, en weigerde de hoge hemden te dragen die de federatie ze droeg. En van hun kant maakten Duitse gymnasten een echte “politieke” zet door in volledige pakken te verschijnen in plaats van in maillots. Is er iets veranderd in de wereld van de vrouwensport?
Beatrice Barbusse, auteur van het boek “Seksisme in de sport”, is socioloog, onderzoeker en docent aan de Universiteit van Créteil… en vice-voorzitter van de Franse handbalfederatie. Hij wil het geloven, maar is liever voorzichtig: “Wat niet is veranderd, is dat meer dan een eeuw lang was het de federatie die hun regels handhaafde, en dat was… echt instrument van vrouwelijke controle, niet alleen via vê . zijkleding, maar ook hun haar, dat ze lang, kort of vastgebonden moeten dragen.”
En als hij naar een evolutie kijkt, lijkt die niet altijd de goede kant op te gaan: “Deze controle, een eeuw geleden, was om religieuze redenen, de noodzaak om lange kleding te dragen. Vandaag de dag, om commerciële redenen en om sponsors aan te trekken, moet het heel kort en sexy zijn. Het algemene punt is dat we de keuze niet aan vrouwen overlaten“.
Keuze, of liever keuzevrijheid, daar gaat het om. Omdat sociologen het weten: sommige sporters spelen deze hyperseksualisering bewust uit om hun imago te verkopen. “Dat is hun vrijheid. Maar dit is niet de enige manier, we zien het bij sporters als Serena Williams; als je ultra-efficiënt bent, verkopen afbeeldingen goed, of ze nu seksueel zijn of niet“.
En ten slotte, dat het de prestaties zijn die het belangrijkst zijn, in sport is het behoorlijk ontspannend. Maar het moet nog geïntegreerd worden door verschillende federaties, betreurt Béatrice Barbusse. Handbal, een van de autoriteiten, heeft ervoor gekozen om de Franse spelers te steunen in hun revolte.
De eerste manifestatie van deze rebellie waren de Noorse spelers. Die heeft een motie ingediend om niet meer gedwongen te worden bikini’s te spelen. Verworpen door internationale federaties.
“Moe van het laten zien van haar kont”
Dan is er nog de quasi-politieke daad van deze Duitse gymnasten: ook al wordt dit erkend door hun federatie, de feiten concurreren met de volledige trui”,het was een echte studentenactie (redactie: solidariteit tussen vrouwen), een studentendemonstratie, ze wilden duidelijk demonstreren tegen de uitbuiting van vrouwenlichamen“.
En gevolgd door de Franse beachhandballers. “Dit is een echte manifestatie van woede. Deze dames zijn het beu om in bikini’s te spelen, het beu om hun kont te laten zien“, alles “vanwege de seksistische leider“.
2 foto’s
Maar er zijn beachvolleyballers of handballers die zich er niet mee bemoeien, aldus hun verklaring. “Dit is wat ik uitleg in mijn boek over seksisme in de sport, er zijn enkele vrouwen die hebben geïnternaliseerd dat ze hun lichaam moeten laten zien. Ze zijn gereduceerd tot de rol van moeder of verleider, maar voordat je moeder wordt, moet je een verleider zijn, en ze passen in dit beeld.“.
Schandalig en beledigend, zelfs voor een jongen
Het probleem is dat we niet echt alle mensen horen die zich ervoor schamen… en die niet betrokken zijn bij de discipline, simpelweg omdat ze weten dat het betekent dat ze hun lichaam moeten blootstellen. “Er is iets beschamends aan het hyperseksualiseren van deze sport en zelfs aan het beledigen van mannen., beweert Beatrice Barbusse: Zijn ze echt niet in staat een sportshow te waarderen, tenzij de kleding hen gelukkig maakt? Desgevraagd wil ik niet in deze outfit verschijnen, en ik wil ook niet dat mijn dochter het doet.”
Voor sociologen is dit een kwestie van opvoeding: we moeten bewustzijn creëren over gendergerelateerde segregatie vanaf de kindertijd: “Ik voer al op jonge leeftijd campagne voor studies en lessen over deze genderkwestie“.
Béatrice Barbusse geeft het toe: in bepaalde sporten, en in bepaalde landen, is er vooruitgang: “In de atletiek gebruiken we bijvoorbeeld geen seksuele beelden meer om deze sport hier te promoten.“Maar dat geldt nog steeds niet voor volleyballers. Waar lange kleding nu is toegestaan… om religieuze redenen.
“Het debat op dit gebied is ingewikkeld: als we willen dat de plaatsen voor vrouwen in deze landen gedijen, kan sport een geweldige vector zijn emancipatie. Zelfs als ze van boven tot onder bedekt zijn, zijn vrouwen die sporten in landen waar we willen dat ze thuis blijven een strafbaar feit. We kunnen de harde manier gebruiken en boycotten, maar in wat is uiteindelijk het beste voor deze vrouwen?“
Wat het beste is voor deze atleten, en voor atleten in het algemeen, moet als richtlijn dienen voor reflectie in de aangenomen regels. Omdat we natuurlijk normen en codes nodig hebben,”Dit maakt het principe van sportcompetitie in relatie tot vrije tijd“Maar degenen die het belangrijkst zijn, de sporters, hebben meer te zeggen:”Er is een echte democratische strijd gaande om de mainstream te integreren in de beslissingen van de federatie, vooral op internationaal niveau.“, waard Beatrice Barbusse
En op dit niveau spelen de stemmen die onder de atleten zijn gehoord en de enorme echo die sociale netwerken maar ook mainstream media bieden een rol: “De steun aan het vrouwenhandbal toont aan dat de federatie overweldigd wordt door de evolutie van de samenleving. En voor degenen die de boel willen opschudden, het is veel gemakkelijker wanneer atleten zich uiten, omdat we daar kunnen ingrijpen en proberen de spelregels te veranderen“.
“Certified introvert. Devoted internet fanatic. Subtly charming troublemaker. Thinker.”
