Activisten roepen Frankrijk op om een ​​EU-brede definitie van op toestemming gebaseerde verkrachting te steunen

Demonstranten verzamelden zich in het centrum van Parijs aan de vooravond van de Internationale Dag voor de Uitbanning van Geweld tegen Vrouwen om druk uit te oefenen op het Franse staatshoofd.

De Europese Commissie, de uitvoerende macht van de Europese Unie, heeft vorig jaar wetgeving voorgesteld om de op toestemming gebaseerde verkrachtingswetten voor het hele blok consistent te maken, en om een ​​gemeenschappelijke reeks straffen in te voeren.

Hoewel andere details van de richtlijn, waaronder de voorgestelde criminalisering van vrouwelijke genitale verminking en cyberpesten, consensus lijken te bereiken onder de 27 lidstaten, blijft de definitie van verkrachting op basis van gebrek aan toestemming zeer verdeeld.

Volgens Human Rights Watch gebruiken slechts 13 EU-lidstaten een op toestemming gebaseerde definitie om verkrachting strafbaar te stellen. Veel andere landen vereisen nog steeds het gebruik van geweld, of de dreiging, om straffen op te leggen. De Franse wet bepaalt bijvoorbeeld dat verkrachting kan worden geacht plaats te vinden wanneer “een daad van seksuele penetratie of een orale-genitale handeling tegen een persoon wordt gepleegd, door middel van geweld, geweld, bedreiging of verrassing.”

“Ik ben hier vandaag omdat ik boos ben omdat ons strafrecht niet in orde is en verkrachting toelaat”, zegt Sirine Sehil, een strafrechtadvocaat. toestemming, onze wil, wat wij als vrouwen willen.”

De actie in Parijs, waar op spandoeken stond ‘Alleen ja betekent ja’, werd georganiseerd door onder meer de non-profitorganisatie Avaaz en de European Women Lobby, een overkoepelende groep van niet-gouvernementele verenigingen van vrouwen in Europa.

Frankrijk is een van de landen van de Europese Unie die stelt dat de kwestie van verkrachting een strafrechtelijke kwestie is en daarom onder de bevoegdheid van de lidstaten valt, en niet van de Europese Unie.

Frankrijk heeft de afgelopen jaren stappen ondernomen om de straffen voor verkrachting en seksuele misdrijven te verscherpen, waaronder het instellen van meerderjarigheid van 15 jaar. Maar hoewel Macron heeft beloofd het dodelijke huiselijk geweld en ander geweld tegen vrouwen aan te pakken, zeggen activisten dat Frankrijk nog een lange weg te gaan heeft.

“Dit is een kans voor Frankrijk om niet alleen de noodzakelijke stappen te zetten om aan zijn internationale mensenrechtenverplichtingen te voldoen, maar ook om de hele EU te leiden in haar strijd om geweld tegen vrouwen en meisjes te bestrijden”, aldus de brief.

Vorig jaar heeft het Spaanse parlement een wet op seksuele toestemming aangenomen die door velen in Europa wordt gezien als een pionier op het gebied van de rechten van slachtoffers. Maar de wet verminderde onbedoeld de gevangenisstraffen voor honderden zedendelinquenten, wat leidde tot wijdverbreide veroordelingen.

Veel Europese wetgevers willen een definitie gebaseerd op seks zonder wederzijds goedvinden die over het hele continent wordt aangenomen.

“Dit is de enige manier om te garanderen dat alle landen van de Europese Unie in hun nationale wetten implementeren dat seks zonder toestemming verkrachting is, en dat alle Europese vrouwen gelijkelijk worden beschermd”, aldus de Socialisten en Democraten in een verklaring.

De pro-Europese groep Renew Europe betreurde de impasse tussen haar lidstaten, met het argument dat het opnemen van seks zonder wederzijds goedvinden in de wet essentieel was voor het vaststellen van minimumstraffen.

“Zonder een geharmoniseerde definitie van verkrachting zal deze richtlijn slechts een lege vaas zijn”, zegt Lucia Duris Nicholsonova, een parlementslid uit Slowakije. “We hebben een gemeenschappelijke aanpak nodig in alle lidstaten. Een vrouw die verkracht wordt, kan niet slechts in één lidstaat als ’te gevoelig’ worden beschouwd, terwijl zij in hetzelfde geval in een andere lidstaat als slachtoffer van een misdrijf zou worden beschouwd. We moeten strijden zodat alle slachtoffers gelijke toegang tot de rechter hebben.”

___

Samuel Petrequin rapporteert vanuit Brussel. Aritz Parra heeft vanuit Madrid bijgedragen aan dit rapport.

Christiaan Huygens

"Ongeneeslijke alcoholfan. Trotse webbeoefenaar. Wannabe gamer. Muziekfanaat. Explorer."

Een reactie achterlaten

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *