De bekroonde Belgische filmacteur Bouli Lanners brengt zachtjes de laatste penseelstreken aan op een traditionele houten pop waaraan hij werkt in de kelder van zijn Luikse huis.

Na een carrière van vier decennia – waarin hij dit jaar de beste mannelijke bijrol won tijdens de Franse equivalent van de Oscars – beweegt de besnorde 58-jarige ster zich steeds meer van het witte doek naar de wereld van het poppenspel.

Nadat hij vorig jaar een collectie had geërfd van zijn schoonvader, wiens familie een van de beroemde Luikse poppenspelers leidde, wil hij nu samen met zijn vrouw zijn eigen theater in zijn achtertuin opzetten.

“De poppen die in de bibliotheek hangen zijn levenloze poppen, je moet ze tot leven brengen en ermee laten spelen”, vertelde hij aan AFP.

“Ons doel is om theater uit te zenden.”

In een tijdperk van blockbuster-superheldenfilms en computerondersteunde streamingdiensten lijkt het erop dat dit stel tegen de stroom in zwemt.

Maar Lanners gelooft dat er nog steeds ruimte is voor een langzamere vorm van entertainment, die altijd een bijzondere plaats heeft gehad in de arbeidersstad van 200.000 inwoners in Oost-België.

“Tot de jaren twintig waren er 62 theaters in Luik”, zegt Lanners.

“Cinema heeft de poppenshows enigszins gedood, maar momenteel zijn er nog steeds zes permanente theaters en drie reizende theaters.

“Poppenspel zit nog steeds in het DNA van de Luikse samenleving, en het zijn de kinderen die ernaar komen kijken, niet de oudere generatie.”

– ‘We hebben niet veel nodig’ –

Een ander deel van de motivatie van Lanners, een toegewijd milieuactivist, was om afstand te nemen van wat hij zag als niet-duurzaam energieverbruik op de set.

“Het hout voor de poppen is lindehout, en we hebben niet veel nodig”, zei hij.

“De rekwisieten hebben we op een rommelmarkt gekocht. We hebben de decors zelf op vellen geschilderd.”

Lanners en zijn vrouw hopen vanaf januari twee shows per week te kunnen geven in hun theater met dertig zitplaatsen.

Hun gezelschap bestond uit een indrukwekkend scala aan personages en dieren, waaronder ezels, slangen en draken, die ze op afstand backstage manipuleerden.

Dit is geen gemakkelijke opgave, aangezien sommige poppen meer dan 10 kilogram (20 pond) kunnen wegen en 80 centimeter (30 inch) lang kunnen zijn.

Lanners heeft de film nog niet helemaal verlaten, maar hij schat dat hij de productie zal terugbrengen tot één film per jaar.

‘Ik voelde me steeds ongemakkelijker met mijn plek in de branche’, zei hij.

“Ik wil mijn leven veranderen, en ook mijn doelen.”