Tomer Eliaz, een 17-jarige jongen in kibboets Nahal Oz, werd door Hamas gedwongen van deur tot deur te gaan. Hij zei tegen zijn buren dat ze weg moesten gaan. Hij zei dat hij zou worden vermoord als ze dat niet deden.

Sommigen van hen gaven zichzelf bloot en werden gedood, terwijl anderen gegijzeld werden naar Gaza – en sommige kinderen werden in kippenhokken vastgehouden. Nadat ze de tiener als aas hadden gebruikt, schoten islamitische militanten hem ook dood.

Op slechts 800 meter van de grens met Gaza was Nahal Oz op 7 oktober een van de eerste doelwitten van Hamas, en de gebeurtenissen van die ochtend zijn nu diep ingeprent in de hoofden van de inwoners Elad Poterman en Addi Cherry.

Nu ventileren ze allebei in België hun frustratie over wat zij zien als verwaarlozing door de verdeeldheid zaaiende rechtse regering van premier Benjamin Netanyahu, die een vijandig beleid voert ten opzichte van de Palestijnen. beschuldigd van het ondermijnen van de veiligheid van Israël.

“Hij [Netanyahu] Ik moet zeggen: ‘Het spijt me, ik heb je teleurgesteld. Het was vanwege mij en mijn trots dat je bijna werd vermoord”, zegt Cherry, een 45-jarige Belgisch-Israëlische gezondheidseconoom.

Poterman en Cherry beschreven hoe ze zichzelf opsloten in een veilige kamer op de ochtend van de aanval, en daar twaalf uur lang zaten te wachten tot het Israëlische leger hen te hulp kwam. Tijdens die ondraaglijke uren vlogen raketten boven ons hoofd en bestormde Hamas huizen in de kibboets terwijl hij ‘Allahu Akbar’ riep. [God is greatest] en “Het bloedbad van de Joden.”

Poterman, die tot vorige week als naschoolse leraar werkte, stuurde naar zijn mening zijn laatste Facebook-post vanuit de veilige kamer: “Een half uur lang zaten we opgesloten met de terroristen thuis, er kwam niemand.”

De 40-jarige man zei dat hij het bericht stuurde terwijl hij naast de deur van de veilige kamer stond met een bijl in zijn hand, terwijl zijn vrouw Maria hun zeven maanden oude dochtertje in de ene hand hield en een mes in de andere. Er werd verwacht dat geen van hen het zou overleven, maar grendels die door vorige huurders aan de binnenkant van de deur waren geïnstalleerd, verhinderden dat de terroristen konden inbreken.

In een aparte veilige kamer barricadeerden Cherry, haar man Oren en hun drie kinderen de deur zo goed als ze konden met kasten en stoelen.

De redenen voor het spectaculaire veiligheidstekort in een land dat trots is op zijn inlichtingenapparaat blijven onduidelijk en vormen een grote schande voor de regering van Netanyahu.

De overlevende bewoners werden in bussen gezet en naar een militaire basis in het zuiden van het land gebracht, waar ze zouden worden verplaatst. Maar Cherry heeft besloten het land te verlaten. Vier dagen later zaten hij en zijn gezin op een El Al-vlucht naar Parijs, vanwaar ze door zijn broer werden opgehaald en naar België werden gebracht. De Pottermans arriveerden de volgende dag.

Dat is de taak van Netanyahu

Beide families willen hun leven weer opbouwen, maar terugkeren naar Nahal Oz – dat Poterman omschreef als een ‘groot park’ – is nu onmogelijk, zeggen ze. Veel gebouwen en velden rond het dorp werden verbrand en zowel Potterman als Cherry zeiden dat ze het vertrouwen hadden verloren in het vermogen van de huidige regering om hen te beschermen.

Woensdag spraken Potterman en Cherry en andere overlevenden met de delegatie van het Europees Parlement over de betrekkingen met Israël over de wreedheden die zij hebben meegemaakt.

“Ik heb hier een persoonlijke rekening bij [Israeli] regering”, aldus Poterman. “Ze lieten mijn dochter sterven. Het gaat niet weg. Ik zal nooit vergeten.”

“Met een Netanyahu-regering zal ik ze uit de Knesset schoppen [parliament] zelf, met mijn eigen handen, zal ik het doen. “Ik ben begonnen met het organiseren van veel mensen uit verlaten gebieden en ik wil dit doen”, voegde hij eraan toe.

Cherry zei ook dat ze niet kon slapen, omdat ze zich zorgen maakte over wat er met haar familie zou kunnen gebeuren.

Hij heeft zijn zoon nog steeds niet verteld dat de helft van zijn klasgenoten niet meer naar school zal gaan sinds ze zijn vermoord. “Een week geleden begon ik aan mijn doctoraat in de economie. Ik stelde me voor dat ik op een podium stond terwijl ik promoveerde, nu kan ik me de week daarop niet meer voorstellen”, zei hij. “We hadden alles en nu hebben we niets.”

“Ik denk dat het tijd zal kosten om te herstellen, omdat ik de overheid niet vertrouw. Ik geloof ze niet”, zei hij.

Poterman benadrukte het antagonisme van Netanyahu jegens de Palestijnen – de premier is verbonden met extreemrechtse partijen en zijn minister van Nationale Veiligheid is toegewijd aan anti-Arabisch racisme. Twee dagen voor de aanval klaagde Poterman over een man van de Religieus Zionistische Partij, HaTzionut HaDatit, die een hut aan het bouwen was op de door Israël bezette Westelijke Jordaanoever. De maatregel was een PR-stunt om “het Israëlische volk voor de gek te houden” door te zeggen dat “wij de landeigenaren zijn en dat we kunnen doen wat we willen”, zei hij.

Terwijl het conflict escaleerde en andere landen in het Midden-Oosten dreigde erbij te betrekken, riep Potterman op tot “nationale voorzichtigheid” en riep hij de Israëlische en Palestijnse samenleving op om wakker te worden voor de leugens van hun politici. “We staan ​​op de rand van een burgeroorlog en dat zijn de acties van Netanyahu. Het probleem is dat een groot deel van de samenleving bereid is de leugens te herhalen die politici al jaren vertellen.”

“Wat dit soort regime tegenhoudt, is de bereidheid van mensen om te liegen,” zei hij. “Als ze weigeren te liegen en het nieuws zich verspreidt dat de koning feitelijk naakt is, zal het koninkrijk spoedig vallen.”