De kleine Comoren zullen opnieuw een buitengewone fase bereiken in hun korte voetbalreis wanneer ze maandag hun debuut maken tijdens de finale van de Africa Cup of Nations in Kameroen.

De archipel is een van de jongste voetballanden, sinds 2005 lid van de FIFA, maar over twee decennia zullen ze in een onwaarschijnlijk sprookje strijden om het continentale kampioenschap.

Ze ontmoeten Gabon in hun eerste Groep C-wedstrijd in Yaounde op maandag, in een poging de gevestigde orde van de Afrikaanse wedstrijden door te schudden, maar in een moeilijke groep waar ze ook voormalige winnaars Ghana en Marokko moeten opnemen.

De eilandnatie, die in 1975 de onafhankelijkheid van Frankrijk uitriep, heeft een bevolking van iets minder dan een miljoen inwoners, maar het heeft naar zijn voormalige koloniale machten gekeken voor spelers om te helpen bij het creëren van een competitief nationaal team.

Vijftien jaar geleden werd de eerste testwedstrijd gehouden in Marseille, waar een grote gemeenschap van Comoren-expats is, die een basis voor het nationale team willen opbouwen.

In het begin ging het traag. Ze zijn pas begonnen aan hun eerste WK-kwalificatiecampagne voor de finales van 2010, terwijl het alleen voor de WK-finales van 2012 is dat ze tijdens de kwalificatie voor het eerst hebben deelgenomen.

Ze hebben de afgelopen zes edities een schamele 28 kwalificatiewedstrijden gespeeld, waarvan vijf gewonnen, acht gelijk en 15 verloren. Geen record om een ​​hart onder de riem te steken, maar in de kwalificatiewedstrijden van 2021 wonnen ze hun eerste competitieve internationale wedstrijd weg van huis in Togo en hielden Egypte thuis gelijkspel om als tweede te eindigen in hun groep en een plaats te boeken in Kameroen.

“De eerste dagen waren chaotisch”, zegt coach Amir Abdou, die maatschappelijk werker was bij Agen in Zuid-Frankrijk en parttime amateurcoach toen hij ermee instemde om de Comoren te helpen.

Zeven jaar later wordt Abdou geprezen voor zijn inspanningen, niet alleen om spelers met Comoren-wortels in heel Frankrijk te identificeren, maar ook om ze te verenigen in een efficiënte eenheid.

“Het eerste team dat we in een paar dagen vormden”, herinnert Abdou zich.

Sommige spelers zitten bij topclubs, zoals topscorer El Fardou Ben Mohamed bij Rode Ster Belgrado in Servië of Faiz Selemani in Kortrijk in België.

Maar de meeste spelen voor clubs uit de lagere klasse in Frankrijk en kunnen niet worden beschouwd als meer dan gewone voetballers, wat hun prestatie bij het veiligstellen van een plaats in de finale in Kameroen des te opmerkelijker maakt.

“Deze kwalificatie is het resultaat van veel werk in de loop van de tijd. We zijn hier niet toevallig”, hield Abdou zondag op de pre-match persconferentie vol.

(Bewerkt door Hugh Lawson)