Enkele jaren geleden had dr. Stefan Teughels tijdens een vakantie van 3 weken tijd om na te denken over zijn veeleisende job als huisarts en organisatorisch voorzitter van de huisartsgeneeskunde in België. Aan het einde van zijn pauze besloot hij zijn baan als huisarts op te zeggen. “Maandag begon ik met oefenen en binnen een uur na contact met de patiënt veranderde ik van gedachten”, herinnert hij zich. “Een hechte band met patiënten, zelfs persoonlijke relaties met sommigen… het is een uniek voorrecht, ik wil het niet missen.”

Een dag uit het leven van een huisarts in Vlaanderen

Stefan studeerde in 1996 af als huisarts. Momenteel werkt hij in een multidisciplinaire eerstelijnszorginstelling in Vlaanderen waar huisartsen, verpleegkunde, vroedkunde, arbeidsgeneeskunde, psychologie, maatschappelijk werk en fysiotherapeuten samenwerken om holistische, persoonsgerichte zorg te bieden. . . De kliniek ligt in een kleine stad van ongeveer 30.000 mensen, met een historisch centrum en geflankeerd door aquaducten en bossen. Toch is het managen van zo’n kliniek verre van een makkie.

Stefan beschrijft een vergrijzende bevolking met steeds vaker voorkomende niet-overdraagbare ziekten en psychische aandoeningen, waaronder stress en vermoeidheid. Het huidige gezondheidszorgsysteem voldoet niet altijd aan de gezondheidsbehoeften van het publiek, laat staan ​​geconcentreerd in grote steden, met klinieken in plattelandsgebieden zoals hij als uitzondering.

Multidisciplinaire en geïntegreerde eerstelijnszorg, efficiënte triage en taakverdeling, en gezondheidspromotie en -preventie zijn in de meeste openbare praktijken in Vlaanderen nog geen realiteit. Stefan is een optimist en gelooft dat huisartsen aanzienlijke uitdagingen kunnen overwinnen en hoogwaardige, kosteneffectieve eerstelijnszorg kunnen bieden, als het beleid hen daartoe de mogelijkheid biedt.

Voor hem omvat dit betalingsmechanismen en gezondheidsinformatiesystemen die de voorkeur geven aan geïntegreerde en holistische diensten, waaronder preventie, vroege opsporing en behandeling van oor- en gehooraandoeningen.

Gehoorverlies aanpakken in de eerste lijn

Stefan ziet een toekomst voor zich waarin huisartsen de middelen hebben om oor- en gehooraandoeningen proactief te behandelen.

Ze balanceert de onwil van mensen om gehoorverlies toe te geven, gezien het stigma dat aan de aandoening kleeft, met het belang van een goed gehoor om sociaal isolement te voorkomen en zo gezond ouder worden te bevorderen. Hij bezit een hulpmiddel voor gehoorscreening voor wanneer mensen gehoorproblemen vermoeden en voegt eraan toe dat gehoorscreening deel moet uitmaken van de testreeks wanneer cognitieve achteruitgang wordt onderzocht.

Bovendien kunnen verpleegkundigen in de kliniek gemakkelijk overtollig oorsmeer in het oor van de patiënt verwijderen. “De meeste slechthorende patiënten die ik zie, kunnen me horen in mijn rustige kantoor”, legt hij uit. “Om ondanks gehoorverlies toch goed te kunnen communiceren, zal ik soms schrijven of tekenen, of familieleden erbij betrekken.”

Hij herinnert zich een baby bij wie werd vastgesteld dat hij gehoorverlies had door middel van een universele gehoorscreening bij pasgeborenen. “De gespecialiseerde zorg vanuit het academisch ziekenhuis, inclusief bilaterale cochleaire implantaten en nazorg, is uitstekend. Als huisarts die dicht bij families staat, is het mijn unieke rol om hen de psychosociale ondersteuning te bieden die ze nodig hebben en antwoorden te geven op alle gezondheidsgerelateerde vragen die ze kunnen hebben tijdens dit aanpassingsproces.”

Communicatie vormt de kern van efficiënte, persoonsgerichte eerstelijnszorg. “Ik noem het de communicatiedriehoek; patiënten, huisartsen en specialisten moeten dezelfde taal spreken om de behandeling echt efficiënt en holistisch te laten zijn”, zei hij.

WGO/Europese steun

Oor- en gehooraandoeningen behoren tot de meest voorkomende gezondheidsproblemen. Alleen al in de Europese regio van de WHO zijn ongeveer 190 miljoen mensen slechthorend of doof. De WHO/Europa blijft landen ondersteunen bij het integreren van mensgerichte oor- en gehoorzorg in nationale gezondheidsstelsels.

Meer dan 60% van de oor- en gehooraandoeningen kan worden geïdentificeerd en behandeld in de eerste lijn. Ondersteuning door de WHO/Europa omvat de integratie van oor- en gehoorzorg in de eerstelijnsgezondheidszorg en de goedkeuring van de WHO “Primaire oor- en gehoorzorg: trainingshandleiding” en aanverwante bronnen.

De succesvolle integratie van oor- en gehoorzorg vereist een sterke en veerkrachtige sector van de eerstelijnsgezondheidszorg, inclusief het personeelsbestand. In het rapport “Gezondheids- en zorgpersoneel in Europa: tijd om te handelen” riep de WHO/Europa de lidstaten op om 10 acties uit te voeren om het gezondheidspersoneel te versterken, waaronder het uitbreiden van het gebruik van digitale hulpmiddelen om het personeel te ondersteunen, het ontwikkelen van strategieën om behoud van gezondheidswerkers in landelijke en afgelegen gebieden, werkomstandigheden creëren die een gezond evenwicht tussen werk en privéleven bevorderen, de geestelijke gezondheid en het welzijn van de beroepsbevolking beschermen, en het gebruik van fondsen optimaliseren door middel van innovatief arbeidsbeleid.