De nieuwe regelgeving in de “werkafspraken” van de Belgische federale overheid is donderdag gepubliceerd in de Staatscourant en kan dus vanaf 20 november in werking treden. Daarmee is een kortere maar geconcentreerde werkweek een feit en sluit ook België aan bij de nieuwe trend naar een meer evenwichtige ‘work-life balance’. Maar de nieuwe 4-daagse werkweek is praktisch alleen mogelijk in de privésector, aangezien de publieke sector niet onderworpen is aan arbeidstijdwetten.
In de privésector in België is het echter mogelijk om 4 dagen per week in te zetten in bijna elke sector: gastronomie, IT-sector, metaalbewerking of voedingssector. Op al deze terreinen kunnen werknemers nu een dag kortere werkweek aanvragen met een vrije dag maar wel voltijds werken.
Het initiatief hiervoor dient echter altijd van de medewerkers te komen. Werkgevers kunnen hun personeel niet verplichten om 4 werkdagen per week te werken. De werknemer dient een daartoe strekkende schriftelijke aanvraag in en de aanpassing van de arbeidsduur is in dit geval in eerste instantie geldig voor 6 maanden, maar kan steeds weer worden verlengd. Alle overeengekomen voorwaarden moeten op papier worden gezet, wat gelijk staat aan een aanvulling op de feitelijke arbeidsovereenkomst.
De werkgever mag een dergelijke aanvraag echter ook weigeren en moet deze binnen een maand ook schriftelijk kunnen verantwoorden. Het is hier echter niet echt verplicht hoe dit wettelijk moet worden verantwoord. Het lijkt echter logisch dat een 4-daagse werkweek niet mogelijk is in de productie, waar ploegendienst vereist is en waar fysieke aanwezigheid vereist is. Dit is aantoonbaar het geval in de detailhandel, waar ook het verkooppersoneel aanwezig moet zijn. Met een werkweek van slechts 4 dagen moest er dagelijks extra personeel worden aangenomen om diensten aan te bieden.
“Koffie pionier. Analist. Algemene muzieknerd. Bacon maven. Toegewijde organisator. Ongeneeslijke internetninja. Ondernemer.”