De Albanese regering stemde ermee in om meer dan 3.000 Iraanse dissidenten op te nemen toen ze in 2016 naar Tirana werden gevlogen, na herhaalde dodelijke aanvallen op hun kampen – Ashraf 1 en 2 in Irak, geholpen en gesteund door het Iraanse regime. Ashraf 3 is gebouwd door MEK op voorheen onontwikkelde landbouwgrond en heeft zich ontwikkeld tot een kleine stad. Een grote top op Ashraf 3, waaraan politieke leiders waren uitgenodigd uit Amerika, Europa en vele andere landen, werd op het laatste moment in juli door de Albanese regering geannuleerd, toen de terroristische dreiging aan het licht kwam en cyberaanvallen plaatsvonden.

Na de onthullingen van Microsoft verbrak de Albanese premier Edi Rama de banden met Iran en beval de sluiting van de Iraanse ambassade, waardoor het diplomatieke en beveiligingspersoneel 24 uur de tijd kreeg om het land te verlaten. Rama zei: “De regering heeft met onmiddellijke ingang besloten de diplomatieke betrekkingen met de Islamitische Republiek Iran te beëindigen. Deze extreme reactie staat volledig in verhouding tot de ernst en het risico van cyberaanvallen die openbare diensten dreigen lam te leggen, digitale systemen uit te wissen en hacken.” staatsgegevens, elektronische communicatie stelen, intranet van de overheid en chaos en onveiligheid creëren in dit land.”

Verschillende MOIS-agenten en hun Albanese medewerkers werden gearresteerd en anderen mochten het land niet binnenkomen. Er was veel lof voor het beslissende optreden van de Albanese regering vanuit het Westen, waarbij Amerika zelfs MOIS en zijn leiderschap bestrafte, terwijl de NAVO en de Europese Unie de aanval veroordeelden en de stap van Albanië steunden.

De sluiting van de Iraanse ambassade in Albanië volgt op de eerdere uitzetting van de Iraanse ambassadeur en eerste secretaris in december 2018, nadat een geplande bomaanslag op de MEK was ontdekt door de veiligheidsdiensten van Albanië. Het terroristische complot weerspiegelt de arrestaties in Europa in de zomer van 2018 van een Iraanse diplomaat voor een poging tot het bombarderen van een bijeenkomst van aanhangers van de Iraanse oppositie in Villepinte bij Parijs.

Assadollah Assadi is een senior MOIS-agent. Hij deed zich voor als diplomaat bij de Iraanse ambassade in Wenen om hem in staat te stellen een terroristische bomaanslag te plannen die een bloedbad op Europese bodem zou veroorzaken, waarbij mogelijk honderden mannen, vrouwen en kinderen om het leven zouden komen. Uit bewijsmateriaal van Belgische aanklagers blijkt hoe Assadi naar verluidt een professioneel geassembleerde TATP-bom van 550 gram meenam op een commerciële vlucht naar Wenen vanuit Teheran in zijn diplomatieke buidel en deze, samen met een envelop met daarin € 22.000, overhandigde aan twee medesamenzweerders. De rechtbank in Antwerpen kreeg te horen dat Assadi hen had geïnstrueerd hoe ze het apparaat moesten starten en laten ontploffen.

Een derde mede-samenzweerder was als uitkijkpost bij de Villepinte-bijeenkomst gestationeerd. Alle vier zijn in België veroordeeld tot lange gevangenisstraffen.

Het proces tegen de Iraanse diplomaat Assadi is slechts het topje van een enorme terroristische ijsberg. Het theocratische regime gebruikt zijn ambassades al tientallen jaren als terreurcellen en bommenfabrieken en voert overal ter wereld bomaanslagen, moorden, ontvoeringen en cyberaanvallen uit. Deze zomer onthulde de Amerikaanse regering dat het Iraanse regime plannen had gemaakt om de president te vermoorden Donald Trumpnationale veiligheidsadviseur, John Boltonen voormalig staatssecretaris Mike Pompeo eens te meer laten zien hoe de Islamitische Republiek is als een gevaarlijk en gewond beest, dat aanvalt om zijn bestaan ​​te verdedigen.

Volgens het Amerikaanse ministerie van Justitie kreeg Shahram Poursafi, een agent van de Islamitische Revolutionaire Garde, 300.000 dollar aangeboden om Bolton te “elimineren”. Poursafi is nog steeds op vrije voeten.

Maar terwijl het Westen Rama heeft gefeliciteerd met zijn harde optreden tegen het criminele regime van de mullahs, heeft de Belgische regering vreemd genoeg een nieuwe overeenkomst met Iran getekend om een ​​gevangenenruil mogelijk te maken. Blijkbaar zullen veroordeelden met de Iraanse nationaliteit in België en Belgische nationale veroordeelden in Iran worden uitgewisseld en mogen ze gevangenisstraffen uitzitten in hun respectievelijke landen van herkomst. Het is duidelijk dat de bedoeling van deze overeenkomst, vanuit Iraans perspectief, de vrijlating is van Assadi en zijn drie handlangers, die als helden zullen worden behandeld en mogelijk promotie zullen krijgen wanneer ze terugkeren naar Iran.

Hun vrijlating uit de gevangenis in België zou een complete aanfluiting zijn van de Europese justitie en het Iraanse regime het duidelijkste signaal geven dat ze ongestraft terroristische aanslagen in Europa kunnen plegen. Ze kunnen zelfs worden aangemoedigd om meer Europese gijzelaars in hechtenis te nemen als ruilmiddel voor een toekomstige gevangenenuitwisseling.

Deze schandalige overeenkomst en gevangenenruil moet stoppen. De EU zou inderdaad het deel van het boek van Albanië moeten nemen en de sluiting van de Iraanse ambassade en de uitzetting van hun diplomatieke personeel en MOIS-agenten moeten gelasten. De ontmaskering van de ambassade van het Iraanse regime als een terroristisch knooppunt zal de doodsteek betekenen voor haperende pogingen om de diep gebrekkige te herstellen. Gezamenlijk alomvattend actieplan Iran nucleaire deal, ondertekend door de Amerikaanse president Barack Obama in 2015 en eenzijdig verlaten door Trump in 2018. Wanhopige pogingen om de deal nieuw leven in te blazen werden geleid door de hoge vertegenwoordiger van de Europese Unie voor buitenlandse en veiligheidszaken, Josep Borrell, die door velen werd bekritiseerd als een belangrijke verzoening voor het regime van de mullah.

Gezien de gebeurtenissen in Albanië kan Borrell worden gedwongen om te heroverwegen.

Struan Stevenson is de coördinator van de Campaign for Change in Iran. Hij was een lid van het Europees Parlement dat Schotland vertegenwoordigde (1999-2014), voorzitter van de parlementaire delegatie voor de betrekkingen met Irak (2009-2014) en voorzitter van de Friends of a Free Iran Intergroup (2004-14). Hij is een internationale docent in het Midden-Oosten en voorzitter van de European Iraqi Freedom Association.

De standpunten en meningen die in deze commentaren worden geuit, zijn die van de auteurs.