Er is het verrassingspakket en dan is er Marokko, dat woensdag titelverdediger Frankrijk treft in de halve finale van het WK.

Niemand zag dit aankomen. Geen enkel Afrikaans team was eerder door de kwartfinales gekomen en weinigen verwachtten dat Marokko uit een groep met Kroatië en België zou komen.

Dit is een getalenteerde en gepassioneerde groep spelers, geleid door de winnende coach van de Afrikaanse Champions League, maar alleen Achraf Hakimi en Hakim Ziyech werden beschouwd als bekende namen voordat het toernooi van start ging.

Sterker nog, zelfs nadat Marokko op sensationele wijze Spanje versloeg in de laatste 16, kon de verslagen coach Luis Enrique niet eens op de naam Azzedine Ounahi komen. Het enige wat hij wist was dat “de nr. 8” “indrukwekkend” was. En dat heeft hij. Opnieuw.

Je kunt er zeker van zijn dat iedereen inmiddels weet wie Ounahi is. Hij is een van de doorbraaksterren van het WK geweest.

De 22-jarige speelt voor het slechtste team in de Ligue 1, Angers, dat dit seizoen slechts acht punten verzamelde uit 15 wedstrijden. Maar hij zal er niet lang meer zijn. Niet na zijn dynamische optreden in Qatar.

Zoals hij zelf toegaf, begon hij vrij traag aan het toernooi. Hij was een beetje nerveus, wat niet verwonderlijk is aangezien hij pas in januari zijn internationale debuut maakte.

Echter, tegen de tijd dat Marokko tegenover Canada stond in hun laatste wedstrijd in Groep F, had Ounahi zich gesetteld en speelde hij een sleutelrol in de 2-1 overwinning, waardoor zijn ploeg doorging naar de laatste 16 op de eerste plaats.

Getty

Sindsdien is hij naar een ander niveau gegaan. Na de aandacht te hebben getrokken van Luis Enrique tegen Spanje, de middenvelder kreeg lof van Roma-coach Jose Mourinho voor zijn “absoluut uitstekende” prestatie in de 1-0 overwinning op Portugal in de laatste acht.

Dat is veel lof, maar welverdiend, waarbij Ounahi al zijn kwaliteiten liet zien tegen de Seleção.

Hij mag dan mager zijn, hij is ook sterk, terwijl hij zeer comfortabel aan de bal is, met zeer indrukwekkende dribbelvaardigheden. “Hij is een belangrijk onderdeel van het team”, zei Marokko-verdediger Nayef Aguerd. “Hij is een van onze beste technische spelers en we zijn erg blij met zijn bijdrage.”

Maandag verscheen hij op de voorpagina Mundo Deportivo, die meldde dat Barcelona plotseling geïnteresseerd was in het contracteren van Ounahi. Of dat waar is of niet, hij zal in januari overspoeld worden met aanbiedingen.

Net als collega-middenvelder Sofyan Amrabat. Natuurlijk, zijn zaakwaarnemer, Mohammed Sinouh, heeft onthuld dat hij is overspoeld met telefoontjes van geïnteresseerde clubs, met Liverpool onder degenen die naar verluidt een verhuizing voor de Fiorentina-man overwegen.

Het is gemakkelijk te begrijpen waarom Jürgen Klopp fan zou worden. Amrabat was de beste verdedigende middenvelder in Qatar, de belangrijkste reden waarom Marokko tot nu toe slechts één doelpunt kreeg.

Geen enkele speler heeft inderdaad meer van de bal teruggekregen dan Amrabat (41), en niet alleen heeft hij het balbezit teruggekregen, hij heeft de bal ook goed verdedigd. Keer op keer tegen Portugal ging hij kapot in zijn eigen derde en stormde vervolgens naar voren, langs tegenstanders, voordat hij zijn teamgenoten de ruimte in stuurde.

Zijn optreden tegen Spanje was misschien wel nog heldhaftiger. Amrabat is op wedstrijddagen tot 03.00 uur op geweest om samen met het fysioteam te werken in een wanhopige poging fit te worden om te presteren. Ook toen moest hij eerst een injectie met pijnstillers krijgen.

Hij ging echter nog steeds uit en leidde het Spaanse middenveld met Sergio Busquets, Gavi en Pedri.

“Ik was erg emotioneel”, bekende hij na afloop. “Het is een vraagteken of ik dit spel kan spelen. Maar ik kan mijn volk en mijn land niet verlaten.”

Het is deze combinatie van vaardigheid en passie die Marokko zo’n gevaarlijke tegenstander maakt voor Frankrijk.

Op papier is het een mismatch, maar zoals Raphael Varane toegeeft, ze zijn niet van plan dezelfde fouten te maken als België, Spanje en Portugal vóór hen. “We hebben genoeg ervaring om niet in deze val te trappen”, zei hij. “Ze hebben dit stadium met een reden bereikt.

“Ze schrijven de geschiedenis van het Marokkaanse voetbal. Ze hebben een collectieve kracht met prestaties die hen veel vertrouwen geven.”

Ondanks hun blessureproblemen is Marokko er tot nu toe in geslaagd om elke minuut van elke wedstrijd 11 leeuwen op het veld te houden, behalve de laatste paar seconden na de rode kaart van Walid Cheddira tegen Portugal.

“We verdienen dit, 1000 procent”, Amrabat zei over hun optreden in de halve finale. “Hoe we vochten, hoe we speelden, met ons hart voor ons land voor onze mensen – het is ongelooflijk.

“We hadden blessures, er kwamen drie verdedigers bij [against Portugal] en hoe ze overleven, wordt zeer gerespecteerd. Respecteer iedereen – coach, team, staf.”

Ze hebben absoluut het respect verdiend van elke voetbalfan over de hele wereld. En mensen als Amrabat en Ounahi verdienen misschien ook veel geld.