Zoals je zou verwachten, gaat het WK tot nu toe op en neer voor het Arabische kwartet. Met Qatar, Saoedi-Arabië, Tunesië en Marokko die elk twee wedstrijden spelen, was er triomf, vreugde, liefdesverdriet, teleurstelling en meer.

Belangrijk is dat er nog hoop is voor iedereen behalve één. In dit stadium in Rusland 2018 weten alle drie de teams in de regio – hierboven vermeld minus de huidige gastheren – allemaal dat ze naar huis zullen gaan, ongeacht de uitkomst van de laatste groepswedstrijd.

QATAR (0 punten)

Dat is de situatie waar Qatar op dit moment mee te maken heeft. Het toernooi was een ramp op het veld voor de Aziatische kampioenen die op zijn minst moed kunnen putten uit de toekomst, gezien de verbeteringen die hun regionale rivalen hebben aangebracht. Dat zal voorlopig echter weinig troost bieden, gezien de twee nederlagen geleden door Ecuador en vervolgens Senegal.

De openingswedstrijd was een enorme teleurstelling voor de Marrons, aangezien ze er bevroren uitzagen voor Zuid-Amerika en een toekijkende wereld, en een beetje geluk hadden dat ze slechts met 2-0 verloren. Hun vervolgoptreden tegen de Afrikaanse kampioenen was beslist beter, maar opnieuw stonden de gastheren twee doelpunten achter en gaven ze zichzelf te veel te doen, en verloren met 3-1.

Het betekent het einde van een tien jaar durende droom, maar het WK is nog niet voorbij. De wedstrijd tegen Nederland, een glamourwedstrijd tegen de ware voetbalreuzen, wordt naar verwachting echt betekenisvol. Het was niet in termen van Qatar dat uit de groep vorderde, maar er is nog steeds trots om te spelen, evenals de prijs van eerste punten of meer.

Nederland heeft een overwinning nodig om kwalificatie veilig te stellen en probeert de groep te overtreffen om een ​​botsing met Engeland in de tweede ronde te voorkomen. Het geeft het spel een concurrentievoordeel en geeft Qatar een laatste kans om de wereld te laten zien waar ze van gemaakt zijn.

SAOEDI-ARABIË (3 punten)

Saudi-Arabië heeft dat gedaan met een legendarische overwinning op het machtige Argentinië, nog altijd de grootste uitslag van dit WK. Dat werd gevolgd door een 2-0 nederlaag tegen Polen, een wedstrijd die velen vonden dat de Green Falcons verdienden. Had Salem Al-Dawsari in de eerste helft een strafschop gescoord, of had de ploeg de vele kansen gegrepen, dan hadden de mannen van Herve Renard met vier punten mooi in Poule C gezeten. Maar als je de tweevoudig Aziatische kampioen twee weken geleden drie punten had aangeboden na hun eerste twee wedstrijden, dan hadden ze dat geaccepteerd.

Hoe dan ook, ze hebben nog steeds de controle over hun eigen lot. Overwinning tegen Mexico betekent zes punten en voor het eerst sinds 1994 een plaats bij de laatste 16. Het zou kunnen gebeuren. Met tienduizenden supporters die klaar staan ​​om hen opnieuw te steunen, is alles mogelijk.

“Ik hoop dat ze niet opgeven”, zei Renard, “want als je een fan bent, moet je je team steunen. Vandaag was een fantastische dag, maar je moet je team ook steunen om geschiedenis te schrijven tijdens game drie.”

Geen geschiedenis maar wiskunde die bij een gelijkspel de stand bepaalt. Dat betekent dat Saoedi-Arabië vier punten zal hebben en zal eindigen boven El Tri, die geen indruk heeft gemaakt, niet heeft gewonnen en niet heeft gescoord – en slechts één punt heeft.

Dan gaat het allemaal om een ​​nieuwe clash. Als Polen, dat met vier punten bovenaan de groep staat, Argentinië verslaat, dat er drie heeft, dan komt alles goed – maar iets anders en het hangt af van het doelsaldo. Als Zuid-Amerika en Europa gelijk spelen, verliest het Arabische team met een kleine marge, wat betekent dat een grote overwinning voor beide teams winstgevend zal zijn. Het droomscenario voor Saoedi-Arabië is een overwinning tegen Mexico en een gelijkspel elders, wat een eerste plaats betekent en (hoogstwaarschijnlijk) het vermijden van Frankrijk in de tweede ronde.

TUNESIË (1 punt)

Vooruitgang voor de Saoedi’s zou in de eerste plaats ook een mogelijke knock-outbotsing met Tunesië met zich meebrengen. Het is een gok, maar er zijn vreemde dingen gebeurd. De Carthage Eagles maakten indruk in hun Groep D-opener in een 0-0 gelijkspel tegen Denemarken, maar raakten gefrustreerd door Australië en verloren met 1-0. Nu moeten ze Frankrijk verslaan om kans te maken op hun debuut in de tweede ronde. Dit is een grote vraag, maar de regerend kampioenen hebben zich al gekwalificeerd en zullen bijna gegarandeerd de eerste plaats innemen.

Een overwinning is niet genoeg, maar alles behalve de overwinning van Australië tegen Denemarken, dat ook maar één punt heeft, zal Tunesië een kans geven. Een gelijkspel betekent dat de winnende Noord-Afrikaanse ploeg als tweede eindigt boven de Socceroos, omdat ze al een beter doelsaldo hebben.

Door de overwinning van Scandinavië kwam het allemaal neer op wie met een grotere marge won. De minimumvereiste is echter een opmerkelijke overwinning tegen Frankrijk. Wat er ook gebeurt, de mannen van Jalel Kadri kunnen Qatar verlaten met veel om trots op te zijn. Ze hebben laten zien dat ze kunnen volharden, hard werken en vechten. Nu moeten ze scoren en winnen.

MAROKKO (4 punten)

Tot slot, en vooral, Marokko. Hun beroemde 2-0 overwinning op België op zondag bracht hen op vier punten uit hun eerste twee wedstrijden na een 0-0 gelijkspel met Kroatië. Het betekent allemaal dat een punt tegen het reeds uitgeschakelde Canada genoeg zal zijn voor een eerste optreden in de tweede helft sinds 1986. Noord-Amerika heeft tot nu toe beide wedstrijden verloren, maar blijft competitief. Het zou echter een enorme teleurstelling zijn als Marokko zo dichtbij uit het beloofde land zou glippen.

Zelfs de verliezen zijn misschien niet catastrofaal. Als Kroatië het tot nu toe weinig indrukwekkende België verslaat, wat geen verrassing zou zijn, dan zullen de Atlas Lions hoe dan ook doorgaan. Een gelijkspel in de Europese wedstrijd zal België op doelsaldo brengen tegen Marokko.

Het ziet er goed uit voor Marokko, misschien voor Saoedi-Arabië, onwaarschijnlijk voor Tunesië en meer nog voor Qatar, maar er zullen zeker nog veel wendingen komen.