DOOR JORDAN DAVIES
ER sijpelt een gevoel van déjà vu het Amerikaanse kamp binnen.
In 2010 stonden de Yanks op het punt om de groepsfase van het WK te verlaten nadat ze hun eerste twee wedstrijden in Zuid-Afrika gelijk hadden gespeeld.
Een 1-1 gelijkspel met Engeland en een 2-2 gelijkspel tegen Slovenië betekende dat alleen een overwinning tegen Algerije in hun laatste optreden voldoende was om hen naar de laatste 16 te sturen.
Ziet er somber uit totdat de blessuretijdheld van Landon Donovan niet alleen de Verenigde Staten doorstuurde, maar voor het eerst sinds 1930 ook bovenaan de WK-groep stond.
De Amerikaanse kapitein Tyler Adams herinnert zich de Donovan-winnaar nog goed toen hij hem als 11-jarige bekeek in zijn geboorteplaats Wappinger, New York.
Maar als de geschiedenis zich moet herhalen, geeft Leeds-middenvelder Adams de voorkeur aan geen drama.
Herinnerd aan de overeenkomsten, grinnikte Adams: “Dit is opwindend. Hopelijk is het niet zo dramatisch als dat doelpunt. We willen het niet tot het einde laten.
“We bepalen ons eigen lot, en we moeten het verdienen. We weten wat we moeten doen. Dat is belangrijk.
“Maar we kunnen absoluut niet op de zaken vooruitlopen. We kunnen niet alles uit de kast halen of je kunt je eigen gat graven tegen een goed team. We moeten concurreren en daar klaar voor zijn.
“Ik heb een beetje gekeken [Iran’s win over Wales]. Ze streden en vochten heel, heel hard. Als je tegen zo’n team speelt, is het moeilijk om ze te verslaan.
“Daar moeten we mentaal op voorbereid zijn. Makkelijk zal het in ieder geval niet worden.”
“Ongeneeslijke alcoholfan. Trotse webbeoefenaar. Wannabe gamer. Muziekfanaat. Explorer.”
