PARIJS (AP) — Een Iraanse man die 18 jaar op Charles de Gaulle Airport in Parijs woonde en wiens verhaal losjes inspireerde Steven Spielbergs film “The Terminal” stierf zaterdag op het vliegveld dat hij lang naar huis had geroepen, zeiden ambtenaren.

Mehran Karimi Nasseri stierf na een hartaanval in Terminal 2F van de luchthaven rond het middaguur, volgens een ambtenaar van de luchthavenautoriteit van Parijs. Politie en medische teams hebben hem behandeld, maar konden hem niet redden, zei de functionaris. De ambtenaar was niet gemachtigd om in het openbaar te worden genoemd.

Nasseri woonde van 1988 tot 2006 in Terminal 1 van de luchthaven, eerst in juridische onzekerheid omdat hij geen verblijfsvergunning had en daarna vanwege een duidelijke keuze.

Jaar na jaar slaapt hij op een rode plastic kruk, raakt bevriend met luchthavenpersoneel, baadt in personeelsfaciliteiten, schrijft in zijn dagboek, leest tijdschriften en kijkt naar voorbijgangers.

Het personeel gaf hem de bijnaam Lord Alfred en hij werd een kleine beroemdheid onder de passagiers.

“Eindelijk zal ik het vliegveld verlaten”, zei hij aan Associated Press in 1999, een pijp rokend in zijn krukje, zag er broos uit met lang dun haar, ingevallen ogen en ingevallen wangen. “Maar ik wacht nog steeds op mijn paspoort of transitvisum.”

Nasseri werd in 1945 geboren in Soleiman, een deel van Iran dat toen onder Britse jurisdictie viel, als zoon van een Iraanse vader en een Britse moeder. Hij verliet Iran om in 1974 in Engeland te studeren. Toen hij terugkeerde, zei hij, werd hij gevangen gezet wegens protest tegen de sjah en werd hij zonder paspoort uitgezet.

Hij vroeg in verschillende landen in Europa politiek asiel aan. De UNHCR in België gaf hem de vluchtelingenreferenties, maar hij zei dat zijn tas met het vluchtelingencertificaat was gestolen op een treinstation in Parijs.

De Franse politie arresteerde hem later, maar kon hem nergens heen deporteren omdat hij geen officiële documenten had. Hij kwam in augustus 1988 terecht bij Charles de Gaulle en bleef.

Verdere bureaucratische blunders en steeds strenger wordende Europese immigratiewetten hielden hem jarenlang in officieel niemandsland.

Toen hij eindelijk de vluchtelingenpapieren ontving, beschreef hij zijn schok en onzekerheid over het verlaten van het vliegveld. Naar verluidt weigerde hij het te ondertekenen en woonde hij daar nog een paar jaar totdat hij in 2006 in het ziekenhuis werd opgenomen en vervolgens in een opvangcentrum in Parijs woonde.

Degenen die op het vliegveld met hem bevriend raakten, zeiden dat jarenlang leven in een raamloze kamer zijn tol eiste van zijn mentale toestand. Luchthavenartsen maakten zich in de jaren negentig zorgen over zijn lichamelijke en geestelijke gezondheid en beschreven hem als “hier verstard”. Een vriend van een kaartjesverkoper vergeleek hem met een gevangene die het zich niet kon veroorloven om ‘buiten te leven’.

Een paar weken voor zijn dood keerde Nasseri terug naar Charles de Gaulle, zeiden luchthavenfunctionarissen.

Nasseri’s verbazingwekkende verhaal inspireerde losjes “The Terminal” uit 2004 met Tom Hanks in de hoofdrol, evenals de Franse film “Lost in Transit” en de opera “Flight”.

In “The Terminal” speelt Hanks Viktor Navorski, een man die vanuit het fictieve Oost-Europese land Krakozhia aankomt op de luchthaven JFK in New York en ontdekt dat een politieke revolutie van de ene op de andere dag al zijn reisdocumenten heeft geannuleerd. Viktor wordt verbannen naar de internationale lounge van de luchthaven en krijgt te horen dat hij daar moet blijven totdat zijn status is opgelost, wat voortduurt terwijl de rellen in Krakozhia voortduren.

Er was niet onmiddellijk informatie beschikbaar over overlevenden.

___

Angela Charlton in Parijs droeg bij.

___

Dit verhaal is bijgewerkt om de spelling van Nasseri’s voornaam te corrigeren als Mehran in plaats van Merhan.