De Davis Cup is rijk aan traditie. Sinds 1900 is er teamcompetitie in tennis. De verleiding om het woord ‘historisch’ te gebruiken als er iets bijzonders gebeurt, is enorm. Zoals woensdagavond in Hamburg, toen het Duitse team voor het eerst in 84 jaar een duel met Frankrijk won. “Het is geweldig om geschiedenis te schrijven”, zei kapitein Michael Kohlmann, maar voegde eraan toe: “Nu kunnen we dit hoofdstuk afsluiten en vooruit kijken.”

De spelers hebben met 2:1 gewonnen van Frankrijk in een interessante vergelijking, waar het niet alleen van wedstrijd tot wedstrijd heen en weer gaat, maar in de wedstrijd zelf. Zo speelde Jan-Lennard Struff een sterke eerste set tegen Benjamin Bonzi, verloor toen in de tweede en stond al op een achterstand in de derde. Daar pareerde hij zelfs twee matchpunten. De opluchting was ook goed voor Duitsland, waarvan de laatste vele nederige nederlagen leed. Nu, met het team, is het genoeg om te winnen en het belangrijkste is 1-0.

“Dat betekent de wereld voor mij”, beschreef Struff later zijn emoties. Met zijn succes nam hij een deel van de druk weg van Davis Cup-nieuwkomer Oscar Otte, die niet hoefde te winnen van Adrian Mannarino – en uiteindelijk ook geen echte kans kreeg in zijn wedstrijd. Toch trok de debutant een positieve conclusie: “Twee maanden geleden liep ik nog op krukken. Daarom ben ik best tevreden en weet ik zeker dat het er vrijdag anders uit zal zien.”

Duitsland speelt vrijdag tegen België

In de tweede wedstrijd trof Duitsland België (14 uur/ServusTV en DAZN), de tegenstanders beschouwden het als de gemakkelijkste in de Hamburgse groepsfase, waar de twee beste teams zich plaatsten voor de finaleronde in Malaga. Kohlmann verwachtte echter niet dat het een absoluut succes zou worden, want: “Ze hebben goede spelers. David Goffin is een voormalig top tien speler en hun dubbels zijn ook sterk.” Misschien niet zo sterk als zijn team.

Team Pütz en Kevin Krawietz lieten Frankrijk opnieuw zien waarom ze zo waardevol zijn voor het team en een absolute garantie voor punten. In de duels met Nicolas Mahut en Arthur Rinderknech speelden ze briljant voor een set, verloren vervolgens het ritme en hadden het ook moeilijk in de beslissende derde ronde. Toen Krawietz om 5:5 een lichte forehandfout maakte, waardoor de tegenstander drie breakballs kreeg, ging de knuppel vliegen. Maar het Duitse dubbelspel maakte zich los van de druk en won uiteindelijk in de tiebreak.

“Twee oorlogspaarden”, zoals Kohlmann het later noemde, hadden het opnieuw gedaan en de overwinning veiliggesteld. “We hebben in sommige fasen misschien een beetje geluk gehad”, gaf Krawietz eerlijk toe en besprak de situatie in de laatste fase opnieuw. “Het was een belangrijk moment.” Na een korte paniek kalmeerde Krawietz en samen vonden de twee de rust die ze nodig hadden. “Natuurlijk helpt het enorm dat we al eerder samen hebben gespeeld”, aldus Pütz. En de wetenschap een van de beste dubbelspelers ter wereld te zijn. “We geloven alleen in onze capaciteiten.”

Iedereen die twijfelt aan het concurrentievermogen van het Duitse team na het blessuregerelateerde vertrek van Alexander Zverev, kan zichzelf als onbetwistbaar beschouwen. Vooral omdat het team vorig jaar de halve finale bereikte zonder de beste profs van Duitsland. De finale lijkt deze keer in ieder geval mogelijk, wat ongelooflijk is gezien de vorige hachelijke situatie met lange blessurepauzes voor Otte en Struff.

Het helpt natuurlijk enorm dat de Davis Cup, in ieder geval in Hamburg, niet bovenaan de ranglijst staat. Behalve Zverev is Nick Kyrgios ook niet in Australië en zou Frankrijk zeker beter af zijn met Gael Monfils. Overwinningen tegen deze landen zijn echter niet ongewoon, dus het is belangrijker voor de stemming in het Duitse team dat ze in staat waren om de controle al vroeg over te nemen – en zelfs een beetje geschiedenis te schrijven in het proces.

Ga naar homepagina