In het licht van een afnemende bevolking heeft de drie-kindpolitiek het beroemde één-kind-per-paar-decreet van China vervangen. Een nieuwe cross-sectionele studie heeft nu de intenties van de ouders onderzocht en gevonden – net als in andere landen – dat veel paren niet langer geïnteresseerd zijn in uitgebreide families.
In reactie op bevolkingscijfers meldde de Chinese Nationale Gezondheidscommissie dat het totale vruchtbaarheidscijfer was gedaald tot 1,3 in 2020, een niveau ver onder de 2,1 die nodig is om de bevolking op peil te houden. Een ander rapport stelt de huidige TFR op 1,16, met rampzalige gevolgen voor de economische groei, de gezondheidszorg en de kosten van levensonderhoud. Een rapport zei dat China werd geconfronteerd met ‘een demografische tikkende tijdbom’.
Nu, het toevoegen van meer brandstof aan dit smeulende vuur is een nieuw rapport in Menselijke reproductie van een transversaal onderzoek uit China (9243 respondenten in de leeftijd van 18-49 jaar) waaruit blijkt dat het implementeren van het driekinderenbeleid weinig verschil lijkt te maken voor de intenties van de ouders. : de intentie om een tweede kind te krijgen was ongeveer 60% (56% vrouwen vs. 65% mannen), en het krijgen van een derde kind was slechts 13% (10% vrouwen vs. 17% mannen). ).(2) Over het algemeen is de gemiddelde gewenste gezinsgrootte voor vrouwen 1,58 kinderen (en 1,76 voor mannen). Net als in eerdere onderzoeken – en in andere landen – hebben mannen en vrouwen met een hogere opleiding en inkomen lagere ouderlijke intenties.
De belangrijkste ‘barrières’ die dit voornemen in de weg staan, zijn economie (‘kritieke pijnpunten’) en opvoeding. De auteurs merken op dat ‘regeringen eerst deze barrières moeten overwinnen’ bij het ondersteunen van een driekinderenbeleid, dat momenteel niet alleen ‘de trend van dalende vruchtbaarheid effectief kan verminderen’. Dat, zoals in andere landen met lage TFR’s, ‘een onvermijdelijk gevolg is van economische en sociale ontwikkeling’, zeggen de auteurs, die ‘verschillende inspanningen’ zullen vergen om een vruchtbaarheidsvriendelijke omgeving te creëren. Dergelijke inspanningen kunnen regelingen omvatten voor het leven van drie generaties (gezien het belang van gezinsondersteuning voor kinderen).
Hoe zit het met de vruchtbaarheidsbehandeling? Dit onderzoeksrapport vermeldt dit echter niet, maar volgens voorlopige wereldwijde IVF-gegevens gepresenteerd op de jaarlijkse ESHRE-bijeenkomst in Milaan, is China verreweg het meest productieve ART-land ter wereld, met meer dan 1 miljoen gerapporteerde cycli voor 2018, veel meer dan Japan (452.000 cycli) en de Verenigde Staten (180.000 cycli).
Er zijn geen aanwijzingen voor dergelijke gegevens vóór 2020, toen een onverwacht rapport van de Chinese National Health Commission haar inschrijvingscijfers voor 2016 publiceerde, in totaal 900.000+ onverwachte cycli (waarvan ongeveer een derde FET). (3) Het rapport beschrijft een toename sterk in ART-activiteit sinds China’s eerste IVF-baby (in 1988) – maar vooral in de afgelopen jaren. Als teken van beschikbaarheid werden er in 2013 bijvoorbeeld 360 cycli per miljoen inwoners uitgevoerd, maar in 2016 657 cycli per miljoen (met concentratie in de oostelijke provincies van China). Er werden 311.309 ART-baby’s geboren in 2016, goed voor 1,69% van de totale geboorten, een cijfer, zeggen de auteurs, ongeveer hetzelfde als dat door de CDC voor de VS datzelfde jaar werd gerapporteerd.
De beschikbaarheid en het bevolkingsniveau zijn echter lager in China (en de VS) dan in landen waar ART op bevolkingsniveau wel een verschil lijkt te maken. In haar EIM-presentatie in Milaan meldde Christine Wyns dat de beschikbaarheid in Tsjechië ongeveer 3500 cycli per miljoen inwoners bedraagt, gevolgd door België, Denemarken, Estland, Slovenië en IJsland.
De paper uit 2020 laat ook zien dat ART-diensten in China nog niet worden gedekt door een nationaal ziekteverzekeringssysteem, hoewel lokale vergoedingsregelingen voor kinderloze gezinnen naar verluidt in bepaalde provincies beschikbaar zijn. Toen China’s tweekinderenbeleid in 2016 werd geïntroduceerd en ‘volledig geïmplementeerd’, werd ART erkend als ‘een noodzakelijke en nuttige aanvullende technologie in de gezondheidszorg voor moeders en kinderen voor paren met onvruchtbaarheid’. Dus, als een veilige en effectieve technologie voor onvruchtbaarheid, blijft ART ‘de focus van Chinese overheidsregulering’. Het valt echter nog te bezien of als onderdeel van een bevolkingsbeleid (en een drie-kindgezinsbeleid) door de staat gesteunde ART de schijnbaar onmemorabele TFR kan overwinnen. Bovendien blijven demografen sceptisch over de voordelen van ART als onderdeel van het bevolkingsbeleid, ook al wordt in landen als Denemarken en Australië meer dan 5% van alle geboren baby’s met ART verwekt.
1. Zie https://www.weforum.org/agenda/2022/07/china-population-shrink-60-years-world/
2. Jing W, Liu J, Ma Q, et al. Vruchtbaarheidsintenties om een tweede of derde kind te krijgen onder China’s drie-kindbeleid: een nationale transversale studie. Brom Reprod 2022; doi.org/10.1093/humrep/deac101
3. Bai F, Wang DY, Qiu J, et al. Beschikbaarheid, werkzaamheid en veiligheid van diensten op het gebied van geassisteerde voortplantingstechnologie op het vasteland van China: 2016. Hum Reprod 2020; 35:446-452. doi:10.1093/humrep/dez245.
“Typische tv-ninja. Popcultuurliefhebber. Webexpert. Alcoholfan. Wannabe-analist. Algemene baconliefhebber.”
