Paul Watkins herinnert zich het wantrouwen op straat direct nadat de Herald of Free Enterprise was gevallen.

Hij was de leider van de Dover District Council toen – vandaag 35 jaar geleden – de Herald kapseisde in Zeebrugge op 6 maart 1987, waarbij 193 mensen omkwamen.

Kijk om erachter te komen wat er met de Herald of Free Enterprise is gebeurd

Hij zei: “Er is gewoon wantrouwen op straat. Mensen verzamelen zich om in een vroeg stadium informatie te proberen te krijgen of om elkaar aan te moedigen. Dit is een enorme klap voor de samenleving.”

Watkins hoorde het nieuws voor het eerst in zijn huis in Deal toen hij in de vroege uurtjes van 7 maart werd gewekt door een telefoontje van John Moir, de toenmalige CEO van de raad van bestuur.

De heer Watkins zei: “Hij vertelde me dat de Bode naar beneden was gekomen en dat hij het noodplan van de raad in werking wilde stellen. Hij had officiële toestemming nodig omdat ik voorzitter was van de noodcommissie van de raad.

“Vanaf dat moment hebben we de actie moeten coördineren en het gemeentepersoneel in het hele district op de hoogte moeten stellen.

“Ten eerste om voorbereid te zijn op elke huisvestingsbehoefte van de overlevenden, maar uiteindelijk werd het in Zeebrugge geregeld.”

Maar de gemeente richtte kort na het incident het Channel Ferry Disaster Fund op om overlevenden en families van slachtoffers te helpen.

De commissie werd voorgezeten door Amelia Williamson, destijds voorzitter van de Dover District Council.

De heer Watkins zei: “Het proces van het runnen van een rampenfonds is een enorme onderneming, maar ik breng in het bijzonder hulde aan de leden van de Rotary Club van Dover voor hun bijdrage.

“Ze zijn nauw betrokken bij bijeenkomsten van familieleden, vrienden en nabestaanden en gaan zorgvuldig om met claims.

“De complicatie is dat ze niet alleen te maken hebben met lokale mensen, maar ook met mensen uit het hele VK en daarbuiten.

“Van de ramp komt ook het Dover Counseling Centre en er zijn enkele grote voorstanders die omgaan met vrienden, familieleden en overlevenden van dergelijke tragedies.

“Dit verandert natuurlijk de veiligheid van de veerboot volledig. Het was een belangrijke aflevering, waarin enkele van de praktijken die nu onaanvaardbaar zijn, naar voren hebben gebracht.”

Dit bleek een van de twee tragedies te zijn waarmee Watkins als hooggeplaatst bestuurslid te maken kreeg.

De tweede was de IRA-bombardementen op de Royal Marines School of Music in de buurt van Deal op 22 september 1989, waarbij 11 mensen omkwamen.

De heer Watkins, destijds voorzitter van de raad van bestuur en de districtsraad van Lower Walmer, was die dag ter plaatse, opnieuw met de heer Moir.

Peter Sherred, van de Rotary Club van Dover, hoorde voor het eerst over de Herald die verdronk op het tv-nieuws in zijn huis in de stad.

Hij zei: “Ik was net zo geschokt als iedereen door het nieuws uit Zeebrugge.

“Ik herinner me een groot aantal predikanten die zich in de nacht van de ramp verzamelden op het P&O-hoofdkwartier aan Channel View Road en ze hadden natuurlijk veel pastoraal werk te doen.”

De heer Sherred, nu 74, was in 1987 advocaat voor Stilwell and Harby in Maison Dieu Road, Dover.

Hij wordt regelmatig gezien in rechtszaken in Dover en de Deal Town Halls en Sandwich Guildhall als vertegenwoordiger van de verdachten.

Hij zei: “Ik was destijds lid van de Rotary Club en ik meen me te herinneren dat John Turnpenny (rechter in Dover in 1987) een grote naam was bij zijn volgende inzamelingsactie, maar hij was geen Rotarian.”

De Herald of Free Enterprise, eigendom van Townsend Thoresen, kapseisde op vrijdag 6 maart 1987 om 18.28 uur bij het verlaten van de haven van Zeebrugge in België.

Het had 459 passagiers, 80 bemanningsleden en 131 voertuigen, voornamelijk auto’s en vrachtwagens.

Veel opvarenden maakten gebruik van een speciale aanbieding van de krant The Sun van £ 1 per dag aan reistickets.

Het schip voer bij rustig weer om 18:05 uur naar Dover. Maar het viel om omdat de binnenste en buitenste boegdeuren volledig open waren gelaten, waardoor zeewater kon binnendringen.

Een openbaar onderzoek door het ministerie van Transport hoorde bootsman Mark Stanley, uit Ashford, slapend in zijn hut, wakker worden in het donker en het schip voelen kantelen.

Hij en andere bemanningsleden probeerden de levens van de passagiers te redden, maar anderen stierven daarbij.

Chief officer Leslie Sabel, uit Canterbury, slaagde er niet in om ervoor te zorgen dat de deuren gesloten waren, en de schipper, kapitein David Lewry, uit Sandwich, verliet de haven zonder te weten of de deuren gesloten waren.

Het laatste dodental bereikte 193 mensen, bestaande uit 38 bemanningsleden en 155 passagiers. Het schip bleef gekanteld, half ondergedompeld in ondiep water.

In mei werd een openbaar onderzoek geopend onder leiding van commissaris voor ongevallen, de heer Justice Sheen.

In het rapport van juli stond: “De rechtbank constateerde dat de omverwerping van de Herald of Free Enterprise deels te wijten was aan of werd veroorzaakt door ernstige nalatigheid bij de uitvoering van hun taken door kapitein Lewry, de heer Sabel en assistent-baas Mark Stanley en deels veroorzaakte of bijgedragen had aan door de schuld van Townsend Car Ferries Limited.”

De heer Sheen zei dat het bedrijf “besmet was met de ziekte van onvoorzichtigheid” en gaf hij alle personeelsniveaus de schuld, van directeuren tot junior supervisors.

Het rapport zei somber: “Ongeveer 459 passagiers zijn begonnen aan de reis naar Dover, die naar verwachting zonder incidenten zal eindigen bij het overheersende goede weer.”

Het proces in het stadhuis van Dover eindigde op 8 oktober 1987, waarbij de jury buitengerechtelijke veroordelingen voor moord toekende aan 187 slachtoffers. De jury vond ze dood door verdrinking en onderkoeling.

Een open vonnis is gegeven aan het 188e slachtoffer, een vrouw die bij het ongeval haar nek brak en twee maanden later overleed aan een bloedstolsel in haar longen.

Het is nog niet duidelijk of het overlijden de directe oorzaak van het ongeval was.

Niet alle lichamen zijn gevonden, wat verklaart waarom er geen onderzoek is gedaan naar alle 193 slachtoffers.

Eén slachtoffer, een baby, werd teruggestuurd naar Duitsland voor begrafenis en niet onderworpen aan onderzoek. Een ander lichaam, een 57-jarige man, dreef op 4 november naar de oppervlakte nabij de crashsite.

Een direct gevolg van de ramp was een nieuw tijdperk in de veiligheid en technologie van veerboten, waardoor de kapitein van het schip kon zien of de boegdeuren vanaf de brug gesloten waren.

De werkmaatschappij, P&O European Ferries (Dover) Ltd, werd in 1990 berecht voor bedrijfsmoord, maar de zaak ging niet door. Maar het maakte de weg vrij voor de Corporate Manslaughter and Corporate Homicide Act uit 2007, die uiteindelijk in 2008 van kracht werd.

Stanley, uit Quantock Drive, Ashford, stierf in het ziekenhuis op 20 juli 2016, 58 jaar oud.

In het rapport van de heer Sheen staat: “De heer Stanley heeft eerlijk toegegeven dat hij niet heeft gediend en hij zal ongetwijfeld nog lang spijt hebben.

“Eerlijk tegenover meneer Stanley, nadat de Bode was gekapseisd, vond hij zijn weg uit het schip naar de romp waar hij begon met het redden van de passagiers die erin vastzaten.”

De jaarlijkse herdenkingsdienst van dit jaar werd vandaag om 14.00 uur gehouden in de St Mary the Virgin Church in Cannon Street, Dover.

De bisschop van Dover, dominee Rose Hudson-Wilkin, zal aanwezig zijn.

De namen van de 193 doden zullen worden voorgelezen.

Om 16.00 uur is er een korte herdenkingsplechtigheid aan de kust.

Het evenement wordt opnieuw georganiseerd door de maritieme welzijnsorganisatie Sailors’ Society.

Sailors’ Society chief executive Sara Baade zei: “Al 35 jaar blijft deze tragedie in de harten van alle getroffenen, inclusief onze pastoor die de families en slachtoffers troostte en steunde.

“Deze herdenkingsdienst geeft ons de kans om samen met de familie niet alleen de dierbaren die vermist zijn te herdenken, maar ook de vele heldhaftige daden van de bemanning en passagiers die nacht.”